تعیین ارزش اندکس Diaphragmatic rapid shallow breathing در پیشگیری weaningناموفق در زمان جریان تنفس خود بخودی در مقایسه با

Abstract

RSBI شایعترین اندکس مورد استفاده در بیماران تحت تنفس خودبخودی برای weaning می‌باشد و با توجه به تأثیر دیافراگم در ایجاد حجم جاری با اندکس جدید D-RSBI که در آن بجای حجم جاری از میزان جابجایی دیافراگم حین تنفس خودبخودی استفاده میشد مقایسه شده و گزارش شده است که D-RSBI اندکس دقیق‌تری از RSBI استاندارد و قدیمی در پیش ‌بینی weaning بیماران بد حال می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارزش اندکس Diaphragmatic rapid shallow breathing index در پیشگویی weaning ناموفق در زمان تنفس خودبخودی و مقایسه با RSBI می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه بررسی مقطعی در مدت ۱۲ ماه 80 نفر از بیمارانی که انتوبه و تحت مکانیکال ونتیلاسیون<48 ساعت هستند و کریایتریای weaning ورود به مطالعه دارند وارد مطالعه شدند. بیماران با همان FIO2 که در زمان تهویه مکانیکی داشته اند تحت تنفس خودبخودی TPeiceقرار گرفتند. 30 دقیقه بعد شروع SBT سونوگرافی دیافراگم راست و چپ بعمل آمد و بیمار در وضعیت سر بالا قرار بودند. اگر در بررسی سونوگرافی دیافراگم فلج یا حرکات پارادوکس دیده شده باشد از مطالعه خارج شد. بعد دو ساعت پزشک در مورد اکستوباسیون یا برگشت به تهویه مکانیکی تصمیم گیری نمود. در مدت این دو ساعت اندکس RSBI محاسبه شد. موفقیت در مورد weaning به مدت 48 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. در صورتی که در عرض این مدت دچار عدم تحمل شود به معنی شکست weaning بود. یافته ها: میانگین سن بیماران برابر ۸۹/۱۷ ± ۸۶/۵۴ سال بود. ۵۱ بیمار (۶۳ درصد) مذکر و ۳۰ بیمار (۳۷ درصد) مونث بودند. از ۸۱ بیمار مورد مطالعه، در ۲۱ بیمار (۹/۲۵ درصد) weaning ناموفق بود. میانگین RSBI برابر ۲۹/۲۶ ± ۲۸/۵۷ بود. میانگین RD-RSBI برابر ۳۸/۰ ± ۲۳/۱ و LD-RSBI برابر ۴۶/۱ ± ۵۲/۱ بود. دقت تشخیصی RSBI در weaning موفق برابر ۲/۷۸ درصد و D-RSBI برابر ۱/۷۷ درصد بود.