بررسی microRNA-326 و microRNA-155 در زنان مبتلا به سقط جنین های مکرر (RPL) قبل و بعد از درمان با لنفوسیت در مقایسه با گروه کنترل

Abstract

مقدمه : در سال های اخیر بهره گیری از لنفوسیت ها در درمان مادران باردار دارای سقط های متوالی، مورد توجه محققان قرار گرفته است. لذا بر آن شدیم تا اثرات آن را برتولید و عملکرد گروهی از سلول های ایمنی شامل microRNA-326 و microRNA-155 در این افراد مورد ارزیابی قرار دهیم تا ضمن روشن شدن اثربخشی این درمان در بهبود ناباروری ناشی از پاسخ های ایمنی مربوط به مادر، مکانیسم های عملکردی این روش نیز بیشتر مشخص گردد. هدف : مقایسه میزان تولید و عملکرد microRNA-326 و microRNA-155 قبل و بعد از این نوع درمان در زنان باردار دارای سقط های مکرر در مقایسه با گروه کنترل.مواد و روش ها : برای تهیه سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) ها ابتدا 10 میلی لیتر خون هپارینه از بیماران گرفته شد و با استفاده از فایکول 1.077 سلول های تک هسته ای خون محیطی جداسازی شدند. طبق پروتوکل استاندارد تعداد 107 2 به صورت داخل جلدی به بیماران مبتلا به سقط مکرر تزریق شد. تعداد دفعات تزریق سه مرتبه و با فواصل زمانی یک ماه بود. برای بررسی میزان بیان مولکول های microRNA-326 و microRNA-155 از تکنیک Real-time PCR استفاده شد.یافته ها : میزان بیان ژن micro-RNA 155 در زنان مبتلا به سقط مکرر جنینی (RPL) قبل از سه دوره تزریق داخل جلدی لنفوسیت های والد پدر 5633/0 ±584/1 و میزان بیان ژن همین میکرو RNA پس از لنفوسیت تراپی والد مادر 4350/0± 204/1 بود. همچنین میزان بیان ژن micro-RNA 326 در این زنان قبل از درمان 5799/0±662/1و پس از سه دوره درمان با لنفوسیت های پدری5799/0±662/1 گزارش شد. این میزان بیان ژن در زنان با سابقه ی بارداری موفق به عنوان گروه کنترل، برای ژن های micro-RNA 155 و micro-RNA 326 به ترتیب 1021/0 ± 000/1 و 0659/0 ± 000/1 بود.نتیجه گیری : مطالعه ما کاهش محسوس میزان بیان ژن میکرو RNA های 155 و 326 را در این بیماران نشان داد.