بررسی اثر کوئرستین بارگذاری شده در نانو ذره MPEG-PCL بر بیان ژن های hTERT وpinx1 و القا آپوپتوز بر روی رده ی سلولی سرطان پستان(MCF7)

Abstract

سرطان يکي ز مهمترين مسائل بهداشتي جهان مدرن به شمار مي رود. سرطان پستان در ميان زنان رتبه اول را به خود اختصاص داده است. درمان هاي رايج اعم از جراحي، شيمي درماني و راديوتراپي عوارض مختلفي را بهمراه دارند. از اين رو رويکرد هاي جديد درمان سرطان از جمله نانوتکنولوژي و استفاده از ترکيبات طبيعي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر داروی کوئرستین خالص و بارگذاری شده در نانو ذره MPEG-PCL بر روی بیان ژن های hTERT وpinx1 و القا آپوپتوز بر روی رده ی سلولی سرطان پستان(MCF) بوده است. روش ها: نانوذرات mPEG-PCL با استفاده از درصد مناسبي از هر دو ماده ساخته شدند. داروي کوئرستين در غلظت هاي مختلفي در نانوذرات بارگذاري شدند. ميزان داروي بارگذاري شده اندازه گيري شد. رهش داروي کوئرسيتين از نانوذرات در 5/5pH و 5/7pH اندازه گيري شد. تاثير نانوسامانه آماده شده بر روي سلول هاي سرطاني MCF-7 بررسي شد. سلول ها در محيط کشت کامل کشت داده شدند و در گروه هاي مختلف کوئرسيتين، نانوذرات mPEG-PCL و نانوذرات mPEG-PCL حاوي کوئرسيتين تيمار شدند. جهت بررسي زنده ماني سلول ها از روش MTT استفاده شد. براي بررسي آپوپتوز سلولي از فلوسايتومتري استفاده شد و در نهايت بيان ژن هاي Bcl2، Bax، hTERT و Pinx1 با روش RT-PCR ارزيابي شد. یافته ها: ميانگين قطر نانوذرات mPEG-PCL و mPEG-PCL بارگذاري شده با داروي کوئرسيتين به ترتيب برابر 4/1 ±65/50 و 8/1 ±56/66 نانومتر بود، همچنين پتانسيل Z نانوذرات mPEG-PCL و mPEG-PCL بارگذاري شده با داروي کوئرسيتين به ترتيب برابر 8/14- و 3/14- ميلي ولت بود. ميزان بارگذاري دارو7/6% بود. در 24 ساعت اول ميزان رهايش دارو در pH اسيدي حدودا 13% درصد بود در حالي که در pH خنثي اين ميزان حدودا 5% بود. همچنین در روز پنجم آزمایش، رهش دارو در محیط اسیدی بیش از 60% بوده، در حالی که در همین مدت در محیط خنثی میزان رهش دارو کمتر از 40% بود. نتايج MTT نشان داد که کوئرسيتين و نانوذرات حاوي کوئرسيتين در بالاترين غلظت ارزيابي شده بيشترين تاثير را پس از 48 ساعت بر زنده ماني سلول ها داشتند. بر اساس نتايج در گروه کنترل ميزان آپاپتوز برابر 85/2 %، در گروه کوئرسيتين برابر29/8%، در گروه نانوذرات برابر 5/7% و در گروه نانوذرات حاوي دارو برابر 14/18 % بود. بر اساس نتايج بدست آمده بيان ژن Bcl2 در گروه گروه نانوذره حاوي دارو نسبت به گروه هاي نانوذره، دارو (0001/0=p) و کنترل کاهش معناداري داشته است(05/0=p). همچنين بيان ژن Bax در سلول هاي تيمار شده با نانوذرات حاوي دارو نسبت به کنترل افزايش معناداري داشته است (0001/0=p). بيان ژن hTERT نيز در گروه نانوذره حاوي دارو نسبت به گروه کنترل (05/0=p) و نسبت به گروه نانوذره (0001/0=p) کاهش معناداري داشت. hTERT همچنين در گروه کوئرسيتين نيز نسبت به گروه کنترل کاهش معناداري داشت (0001/0=p). ژن Pinx1 نيز در گروه نانوذره حاوي دارو نسبت به ساير گروه ها افزايش معناداري داشت (0001/0=p) و در گروه کوئرسيتين نيز نسبت به گروه کنترل افزايش معناداري ديده شد (05/0=p).