نانوکامپوزیت گادولینیم-اکسیدگرافن با پوشش آلژینات به عنوان ماده کنتراست در تصویربرداری تشدید مغناطیسی

Abstract

چکیده تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) روشی غیرتهاجمی، غیریونساز و داراي قدرت تفکیک فضایی بالا میباشد ولی حساسیت کم، از محدودیت های آن به شمارمیآید. موادکنتراست برای بهبود کنتراست و در نتیجه تفسیر دقیقتر تصاویر پزشکی بکارمیروند. گادولینیم به عنوان پرکاربردترین ماده كنتراست در تشخیص طیف وسیعی از ناهنجاری ها و بیماری ها در MRIبه شمار میرود. از طرفی در ساختار اکسیدگرافن به علت حضور گروه های عاملی اکسیژن دار پتانسیل چشمگیری در ساخت نانوکامپوزیت های مختلف وجود دارد. بنابراین نانوذرات فلزی مثل گادولینیم میتوانند از طریق گروه های عاملی اکسیژن دار روی صفحات اکسیدگرافن تثبیت شوند و منجر به ایجاد خاصیت مغناطیسی در نانوکامپوزیت گادولینیم-اکسیدگرافن شوند. با توجه به مزایای هر یک از این مواد، در این مطالعه قابلیت نانوکامپوزیت گادولینیم-اکسیدگرافن با پوشش آلژینات به عنوان ماده کنتراست MRI بررسی شد. نانوکامپوزیت گادولینیم-اکسیدگرافن-آلژینات که در دانشگاه تبریز سنتز شده بود، تهیه گردید. خصوصیات فیزیکوشیمیایی نانوکامپوزیت با استفاده از آزمون های XRD، SEM و TEM و سمیت آن با روش MTT مورد بررسی قرارگرفت. تصویربرداری MR با استفاده از اسکنر بالینی 5/1 تسلا انجام شد. تصاویر با وزن T1 برای غلظت های مختلف نانوکامپوزیت تهیه گردید. نمودار T1 برای هر یک از غلظت ها رسم گردید و آسایش دهی طولی relaxivity) r1) با رسم نمودار سرعت آسایش به ازای غلظت های مختلف نانوکامپوزیت محاسبه شد. نتایج آزمون ها بیانگر این بود که نانوکامپوزیت صفحه ای شکل بوده و متوسط ضخامت و اندازه ورقات آن، به ترتیب 3 و 100 نانومتر بود. نانوکامپوزیتزیست سازگاری سلولی را حتی در غلظت نسبتا زیاد 75 ميکروگرم در ميلي ليتر نشان داد. مقدار r1 نانوکامپوزیت /78515 معکوس میلی مولار ثانیه بود. با توجه به نتایج بدست آمده، نانوکامپوزیت گادولینیم-اکسیدگرافن با پوشش آلژینات، پتانسیل استفاده به عنوان ماده کنتراست مثبت MRI را دارد.

واژگان کلیدی : تصویربرداری تشدید مغناطیسی، ماده کنتراست، گادولینیم، اکسیدگرافن، آلژینات، آسایش دهی مغناطیسی