ناگويی هیجانی و ارتباط آن با فرسودگی شغلی، عوامل شخصیتی و نوبتکاری در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر تبريز در سال 1396
چکیده
چکیده
مقدمه: ناگویی هیجانی به عنوان یك صفت شخصیتی با بروز مشکلاتی در شناسایی و توصیف احساسات همراه میباشد .افراد مبتلابه ناگویی هیجانی توانایی محدودی در سازگاری با شرایط استرسزا دارند که این نیز ممکن است باعث ایجاد مشکلات جسمی و روانی در افراد مبتلا گردد .پژوهش حاضر باهدف بررسی ناگویی هیجانی و ارتباط آن با فرسودگی شغلی، عوامل شخصیتی و نوبتکاری در بین پرستاران انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی- همبستگی روی نمونه 221 نفری شامل 11 مرد و 121زن از پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1396که با روش نمونه گیری تصادفی نسبتی انتخاب شدند، انجام گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های فرسودگی شغلی ماسلاچ و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو 20(-(TAS، پرسشنامه سنجش صفات پنجگانه شخصیتی )NEO-FFI( و پرسشنامه دموگرافیك استفاده شد. داده ها با روشهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه وتحلیل شده اند.
نتايج: در این مطالعه میانگین و انحراف معیار ناگویی هیجانی کل و زیر مقیاسه ای دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی به ترتیب 12/1 ± 11/11، 11/1 ± 21/11، 12/2 ± 11/13 و 1/2 ± 31/21 بود. همچنین میانگین و انحراف معیار فرسودگی شغلی کل و عوامل پنجگانه شخصیتی روان رنجورخویی، برونگرایی، تجربه پذیری، همسازی و وظیفه شناسی به ترتیب 11/13 ± 11/21، 12/1 ± 13/22، 11/1 ± 22/21، 11/2 ± 11/22، 11/1 ± 11/21 و 11/2 ± 12/21 بود .یافتههای پژوهش نشان داد که بین مؤلفه های ناگویی هیجانی و فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنیدار وجود دارد )111/1P<(، بین روان-رنجورخویی، تجربه پذیری، همسازی با ناگویی هیجانی رابطه مثبت معنی دار، و بین برونگرایی و وظیفه شناسی با ناگویی هیجانی رابطه منفی معنی دار وجود دارد برخلاف فرسودگی شغلی و مؤلفه ی عملکرد فردی آن، ارتباط معنی داری بین نوبتکاری و ناگویی هیجانی و مؤلفه های آن مشاهده نشد. از بین متغیرهای دموگرافیك ،ناگویی هیجانی تنها با جنس و وضعیت استخدامی و فرسودگی شغلی با متغیرهای جنس، تحصیلات، وضعیت استخدامی و داشتن شیفت اضافی ارتباط آماری معنی دار داشتند .
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی و عوامل شخصیتی در ارتباط هستند، بنابراین توصیه می شود در پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی، این عوامل به دقت مورد توجه قرار گیرند. همچنین میتوان با تهیه برنامه های آموزشی و مداخله ای به منظور اصلاح و تغییر محیط کاری پرستاران به سلامت محیط شغلی، کاهش ناگویی هیجانی و فرسودگی شغلی آنان کمك کرد.