بررسی متیلاسیون پروموتر ژن هایmiR-145 ، miR-155، SHP-1 و PADI-2 در خون محیطی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

Abstract

بیماری MS یک بیماری خودایمنی مزمن CNS است که با التهاب و تخریب عصبی مشخص می‏شود که ناشی از تعامل پیچیده عوامل ژنتیکی و محیطی بوده و سیر بالینی متغیری دارد. تعداد فزاینده‏ای از شواهد از نقش فرآیندهای اپی ژنتیکی در مکانیسم‏های زمینه‏ساز پاتوژنز ایمنی و اختلال عملکرد سیستم عصبی در MS حمایت می‏کند. فرآیندهای اپی ژنتیک، مانند متیلاسیون DNA و تغییرات پس از ترجمه هیستون، تأثیرات ژن‏ها و محیط را برای تنظیم بیان ژن یکپارچه می‏کنند. مطالعه تغییرات اپی ژنتیک که پایدار و برگشت پذیر هستند، ممکن است یک رویکرد جایگزین برای درک بهتر و مدیریت بیماری ارائه دهد. یکی از ژن‏هایی که مورد متیلاسیون قرار می‏گیرند، miRNA ها می‏باشد. این تصور وجود دارد که miRNA ها نقش مهمی را در بیماری MS بازی می‏کنند؛ زیرا در سلول‏های ایمنی به مقدار بسیار زیادی بیان می‏شوند. علاوه بر دخالت microRNAها در پاتوژنز بیماری MS، ژن‏های مهم دیگری اعم از PTPN6) SHP-1( و PADI-2 نیز در بیماری MS نقش دارند. در پژوهش حاضر، هدف مشخص کردن یک سری از مارکرهای کاربردی متیلاسیون برای تشخیص زودرس MS از طریق مقایسه سطح متیلاسیون این ژن‏ها در نمونه‏های خون محیطی بیماران و مقایسه آن با متیلاسیون این ژن‏ها در خون محیطی افراد سالم می‏باشد. روش کار: از بین بیمارانی که با تشخیص قطعی MS به پزشک مراجعه کرده‏اند، ۷۵ بیمار به صورت تصادفی انتخاب و از آن‏ها نمونه خون اخذ شد. استخراج DNA ژنومی از نمونه‏ها با استفاده از کیت استخراج DNA انجام گرفت. پس از استخراج DNA و تیمار با بی سولفیت، الگوی متیلاسیون پروموتر ژن‏ها بواسطه روش MS-HRM به صورت کمی تعیین گردید. به عنوان گروه شاهد در این مطالعه، تعداد ۷۵ نمونه از افراد سالم اخذ و بررسی شد. نتایج: در گروه بیمار میانگین درصد متیلاسیون ناحیه پروموتر ژن miR-145 ، در بیماران MS نسبت به گروه کنترل دارای افزایش معنی‏داری است (Pvalue:0.013). به علاوه، نتایج حاصل از ROC curve برای متیلاسیون نشان داد که تغییرات متیلاسیون در ناحیه مورد بررسی با Pvalue:0.015 دارای ارزش بیومارکری در تشخیص بیماران مالتیپل اسکلروزیس است. متیلاسیون در پروموترmiR-155 در بیماران MS نسبت به گروه کنترل، دارای افزایش معنی‏داری است (Pvalue:0.022). همچنین نتایج حاصل از ROC curve برای متیلاسیون، نشان داد که تغییرات متیلاسیون در ناحیه مورد بررسی با Pvalue:0.053 دارای ارزش بیومارکری در تشخیص بیماران مالتیپل اسکلروزیس نمی‏باشد. متیلاسیون در پروموتر PADI2 در بیماران MS نسبت به گروه کنترل، دارای افزایش معنی‏داری است (Pvalue:0.017). به علاوه نتایج حاصل از ROC curve برای متیلاسیون نشان داد که تغییرات متیلاسیون در ناحیه مورد بررسی با Pvalue:0.010 دارای ارزش بیومارکری در تشخیص بیماران مالتیپل اسکلروزیس است. میزان متیلاسیون پروموترSHP-1 در بیمارانMS نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنی‏داری نداشت.