بررسی عوامل خطر سوراخ‌شدن رحم هنگام استفاده از وسیله داخل‌رحمی
Abstract
دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) به عنوان یکی از مناسبترین روش‌های پیشگیری از بارداری، در حال حاضر در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند و سوراخ شدن رحم یکی از مهمترین عوارض بالقوه استفاده از IUD است که معمولاً در حین قرار دادن آن و گاهی به صورت تاخیری رخ می‌دهد و شناخت ریسک فاکتورهای این امر در بروز کمتر این عارضه کمک کننده خواهد بود. این مطالعه با هدف تعیین ریسک فاکتورهای پرفوراسیون رحم در هنگام استفاده از IUD انجام شده است.
روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، دو گروه از زنانی که نیاز به جراحی برای خارج کردن IUD داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. در بیماران گروه اول سوراخ شدگی رحم و نفوذ IUD به داخل شکم و آسیب احشای مجاور رخ داده بود که بیماران درمان مناسب شامل خارج کردن IUD و درمان آسیب های احشا همراه دریافت نمودند. در گروه دوم، بیماران تنها برای برداشتن IUD که به دلایل متعددی از جمله عدم رویت نخ، نفوذ نسبی به میومتر و غیره به صورت سرپایی قابل خارج کردن نبود به بیمارستان مراجعه کرده و تحت عمل جراحی قرار گرفتند. عارضه سوراخ شدن رحم در این گروه رخ نداده بود.
یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان داد که کم‌تجربه بودن ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای قرار دادن IUD و نبود ویزیت‌های زمان بندی شده پس از قرار دادن IUD همراه با تفسیر نادرست عدم رویت نخ IUD قرار داده شده در داخل رحم، عدم انجام سونوگرافی قبل از قرار دادن IUD جهت تشخیص اختلالات ساختاری رحم و نیز عدم انجام ارزیابی سونوگرافیک پس از قرار دادن IUD جهت بررسی قرارگیری صحیح IUD در داخل رحم مهمترین عوامل موثر در بروز سوراخ شدگی رحم بودند (۰.۰۵>P). درد شکم شایع ترین شکایت در بیماران دچار سوراخ شدگی رحم بود و لاپاراسکوپی شایعترین روش جراحی مورد استفاده برای خارج کردن IUD داخل شکمی بود (۰.۰۵>P). حاملگی خارج از رحم شایعترین پیامد حاملگی در بیماران دچار سوراخ شدگی رحم تشخیص داده نشده بود.