سنتز نانوذرات بر پایه پلی بتا آمینو استر بارگیری شده توسط داروی دوستاکسل پوشیده شده توسط آپتامر CD44 و MMP-ACYLATED HEPTAPEPTIDE برای افزایش تجمع در محیط تومور سینه

Abstract

حذف سریع و هدف گیری نامناسب نانوذرات به دلیل وجود موانع فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی با نقش کلیدی پروتئین کرونا جز موانع اصلی در سیستم‌های دارورسانی نانویی هستند. بنابراین، اتخاذ استراتژی¬های پیشرفته برای غلبه بر موانع ذکر شده، جز نیازهای اساسی در طراحی سیستم¬های دارورسانی موثرتر می¬باشد. برای مقابله با این موضوع، نانوذرات با قابلیت مخفی ماندن از سیستم ایمنی ایجاد کردیم که پس از قرار گرفتن در معرض محیط توموری، با استفاده از دو لیگاند SRL-2 و TA1 با اثر هم افزایی سلول¬های توموری را هدف گیری می¬کنند. پپتید کایمریک از دو توالی پپتیدی تشکیل شده است: توالی SSSKpalmSSS برای افزایش زمان در گردش خون نانوذره و مخفی ماندن از دید سیستم ایمنی انتخاب گردیده و توالی SRLSLPG توالی است که پاسخ دهنده به MMP-9 ‌است و تمایل بالایی به گیرنده LRP-1 دارد که در شرایط توموری بیان بالایی پیدا می¬کند. در این مطالعه، این پپتید کایمریک و آپتامر TA1 به نسبت ۹ به ۱ در سطح میسل پلیمری پلی بتا آمینواستر حساس به pH و رداکس بارگیری شده توسط داروی دوستاکسل قرار گرفتند. پس از قرارگیری نانوذره در محیط توموری، به دلیل وجود مقادیر بالای MMP-9، پپتید از محل مورد نظر برش خورده و ۱۰ آمینو اسید باقیمانده با توالی CSRLSLPGSS که در این مطالعه SRL-2 نام گذاری کردیم قابلیت هدف گیری پیدا کرده و در کنار آپتامر TA1 که گیرنده CD44 را هدف¬گیری می¬کند اثر هم افزایی در هدف گیری بافت توموری انجام دادند. نتایج مطالعات برون¬تنی و درون¬تنی نشان دادند که این نانوسامانه طراحی شده دارای هدف¬گیری بالای بافت توموری و مخفی ماندن از دید سیستم ایمنی تا ۲۴ ساعت بعد از تزریق به موش Balb/c‌ واجد تومور سینه است. این نانوذرات هوشمند طراحی شده قابلیت کوچک کردن بافت توموری با مقدار یک دهم داروی دوستاکسل بارگیری شده در نانوسامانه نسبت به دوز درمانی داروی آزاد دوستاکسل (2mg/kg) در دوره درمانی مورد نظر داشتند که نتیجه بسیار عالی و رضایت بخشی بود. این نانوذرات هوشمند قابلیت هدف¬گیری دقیق بافت توموری با میزان بسیار کمتر دارو و عوارض کمتر داروهای ضد سرطان را دارند.