ارزیابی تغییرات همودینامیک با کاتتریزاسیون راست قلب بعد از جراحی ترومبواندارترکتومی در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی مزمن
Abstract
پولمونری هایپرتنشن ناشی از ترومبوآمبولی مزمن (CTEPH )، اساسا یکی از علل قابل درمان پولمونری هایپرتنشن است. درمان انتخابی برای CTEPH، خارج کردن جراحی مواد ترومبوآمبولیک سازمان یافته از شریان‌های ریوی اصلی به روش ترومبواندارترکتومی ریوی (PEA ) است. با توجه به افزایش میزان تشخیص پولمونری هایپرتنشن در زمینه ترومبوامبولی مزمن ریه، و گسترش استفاده از جراحی ترومبواندارتکتومی ریوی در این بیماران و با توجه به نتایج مطالعات انجام شده در این مورد و تاثیر تکنیک جراحی در بهبود نتایج بالینی و پیامد بیماران و نبود نتایج قطعی در این ارتباط و همچنین عدم انجام مطالعه مشابه در منطقه ما، بنابراین در مطالعه حاضر برآن شدیم که به ارزیابی تغییرات همودینامیک با کاتتریزاسیون راست قلب بعد از جراحی ترومبواندارترکتومی در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی مزمن بپردازیم.
روش کار: در این مطالعه توصیقی و مقطعی بعد از تائيد كميته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشكي تبريز ، تمامی بیماران که جهت بررسی علت فشار خون ریوی در طی سالهای 1395 تا 1399 به درمانگاه فشار خون ریوی بیمارستان امام رضا مراجعه کرده و تشخیص فشار خون ریوی ثانویه به آمبولی مزمن مطرح وارد مطالعه شدند. ارزیابی همودینامیک بیماران قبل و بعد جراحی ترومبواندارکتومی توسط کاتتراسیون سمت راست انجام گرفت. تمامی موارد مورد بررسی در چک لیست مربوط ثبت و داده‌های مطالعه جمع آوری شدند.
نتایج: در این مطالعه توصیقي و مقطعي ، تعداد 71 بیمار وارد مطالعه شدند. از این میان تعداد
35 نفر ( 49,3% ) مرد و 36 نفر (50,7%) زن بودند. تعداد 31 بیمار تحت عمل جراحی PEA قرار گرفت. عوارض بعد از عمل در 10 بیمار ( 32,3%) رخ داد. مرگ و میر داخل بیمارستاني براي 1 بیمار (3,2٪) به دلیل نارسایي بطن راست و آسیب reperfusion رخ داد. در 30 بیمار زنده مانده پس از عمل، میانگین فشار شریاني ریوي به طور قابل توجهي از 47,6±12 میلي متر جیوه قبل از عمل به 9,1 ± 29,7 میلي متر جیوه پس از عمل کاهش یافت ( 001 / 0 = p ). فشار شریان ریوی در بیماران با آسیب Reperfusion (1219±372 dynes.Sec-1.Cm-5) در مقایسه با بیماران بدون آسیب خونرسانی مجدد (492±339 dynes.Sec-1.Cm-5 mmHg) به طور قابل توجهی بالاتر بود. (000/0=p). در پیگیری یک ساله بعد از عمل، آمبولی حاد یا عود CTEPH در هیچکدام از بیماران مشاهده نشد. همه بیماران از نظر پیشرفت در کلاس NYHA مورد ارزیابی قرار گرفتند که 28 نفر(93٪) در FCI و 2 نفر (6٪) FCII بودند. علاوه بر این، سطح 6MWD نشان دهنده بهبود قابل توجهی پس از عمل (299±113 متر در مقابل 60±404 متر) بود (01/0=p).