بررسی نحوه دسترسی به دارو ها و سموم در بیماران مسموم بستری بخش های مسمومیت بیمارستان سینا تبریز و تاثیر این مواد روی وضعیت نهایی بیماران مسموم- طی سال 1401
چکیده
مقدمه: تعداد زیادی از بیماران مسموم شیمیایی و دارویی با تمایل به خودکشی به اورژانس بیمارستان مراجعه می کنند. بنابراین آگاهی از نحوه دسترسی به داروها و سموم نقش مهمی در تشخیص زود هنگام مسمومیت دارد.
هدف: بررسی نحوه دسترسی به دارو ها و سموم در مسمومین بستری در مرکز آموزشی و درمانی سینا تبریز و تاثیر این مواد بر علائم بالینی و وضعیت نهایی بیماران در طی سال های 1401 -1400 از اهداف این مطالعه می باشد.
روش کار: این مطالعه توصیفی بصورت مقطعی بر روی 300 بیمار دچار مسمومیت، در فاصله فرودین الی آذر ماه 1401، در بیمارستان سینا تبریز انجام شده است. اطلاعات از طریق مصاحبه از خود بیمار و مطالعه پرونده بیماران جمع آوری و با کمک نرم افزار SPSS22 آنالیز شد. یافته ها: از 300 مورد مسمومیت منجر به بستری، 262 مورد مربوط به مسمومیت های دارویی بوده که اکثریت آن ها زن (63 درصد) بودند. 32 درصد موارد در محدوده سنی 34-25 سال بودند. 90 درصد آن ها ساکن مناطق شهری بوده و از نظر وضعیت تاهل 62 درصد متاهل و 3/33 درصد دارای تحصیلات زیر دیپلم می باشند. مسمومیت به شکل عمدی (خودکشی) شایع ترین نوع مسمومیت (3/83 درصد) و عمدتاٌ به طریق خوراکی (98 درصد) بود. اکثر مسمومین 39 درصد دارو را از منزل و یا باغ شخصی تهیه کرده و 7/90 درصد از مسمومین تظاهرات عصبی نشان داده اند. بنزودیازپین و اپیوئیدها شایع ترین عامل مسمومیت بودند. در نهایت 3 درصد از بیماران فوت شدند. بحث و نتیجه گیری: غالب مسمومیت ها به شکل عمدی و به دلیل مصرف بنزودیازپین ها و اوپیوم می باشد. بیشترین نحوه ی دسترسی به داروها و سموم، از منزل یا باغ شخصی مسمومین گزارش گردید. برنامه های آموزشی با تأکید بیشتر بر روش های پیشگیرانه به منظور آگاه سازی عمومی ضروری به نظر می رسد.