بررسی تاثیر اریتروپوییتین بر پاسخ التهابی و آسیب ایسکمیک مغز بعد از کلامپ کاروتید در موش صحرایی
Abstract
بیماريهاي عروقی از جمله مشکلات شایع جوامع بشري می‌باشد و یکی از مشکلات اساسی سیستم بهداشتی-درمانی محسوب می‌شود. تنگی شریان کاروتید در اغلب موارد ثانویه به رسوب چربی به صورت پلاک در شریان (آترواسکلروز) می‌باشد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که اریتوپوییتین می‌تواند اثرات سمی گلوتامات را بر نورون‌ها کاهش داده و آسیب‌هاي هیپوکسیک را در نورون‌ها تخفیف دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر؛ بررسی اثر اریتروپوییتین بر عارضه آسیب ایسکمیک مغز بعد از کلامپ کاروتید بر روي موش صحرایی می‌باشد.
مواد و روشها
در یک مطالعه کارآزمایی، ٥٠ سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار با وزن ٢٥٠ تا ٣٠٠ گرم به صورت تصادفی با استفاده از نرم افزار Rand list version 1.2 در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله EPO با دوز u/kg ٥٠٠٠ و گروه کنترل placebo (نرمال سالین) به صورت تزریق اینترا پریتونئال دریافت کردند. سپس در هر دو گروه موش‌ها هر دو شـریان کاروتید مشـترک توسط میکروکلامپ مخصوص به مـدت ٢٠ دقیقـه مسـدود شد. جهت بررسی میزان مرگ و میر سـلولی از رنگ آمیزي نیسل استفاده گردید، و میزان درصد آسیب ایسکمیک در موش‌هاي هر دو گروه مورد مطالعه تعیین گردید.
نتایج
سطح مارکرهاي التهابی شامل CPK، IL-6، IL-1B، و میزان معنی‌داري کمتر از گروه کنترل بود. میانگین درصد ناحیه
TNF-a در گروه مداخله به ایسکمیک در گروه مداخله
١٥,٢±٣٠,٤ درصد، و در گروه کنترل ٣٥,٢±٢٠,١١ درصد بود. درصد ناحیه ایسکمیک در گروه مداخله به میزان معنی داري کمتر از گروه کنترل بود .(P=0.023)