بررسی نتایج درمانی ترومبوز عروقی و عوامل موثر بر آن در بیماران پس از دریافت واکسن آسترازنکا در سطح آذربایجان شرقی
Abstract
درمان های توصیه شده شامل دارودرمانی و جراحی اورژانسی می باشند که با این حال این روش های درمانی نیز نتواسته اند جان همه افراد درگیر را نجات دهند و هنوز جای سوال " کدام بیماران مبتلا به ترمبوز عروقی زنده می مانند" باقی است. یافتن رابطه علی و معلولی در عوارض نادر بسیار سخت بوده و هرگز آسان نیست و یافتن این روابط در گروه های بسیار بزرگ با تجزیه و تحلیل نتایج به صورت دقیق ممکن است یافت شوند؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج درمانی ترومبوز عروقی در بیماران پس از دریافت واکسن آسترازنکا در سطح آذربایجان شرقی انجام خواهد شد تا بتوانیم به نتایج مربوطه در زمینه نتایج درمانی این بیماران دست بیابیم.
روش کار: این مطالعه از نوع گذشته نگر می باشد که با بررسی پرونده بالینی 125 نفر از بیماران با تشخیص ترومبوز عروقی ناشی از واکسیناسیون (آسترازنکا) مراجعه کننده به بیمارستان های امام رضا (ع) و سینا تبریز در طی شش ماهه اول سال 1400 انجام شد؛ نتایج درمان این بیماران و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک و اطلاعات بیماری افراد ارزیابی خواهد شد.
نتایج: شیوع ترومبوز عروقی به دنبال واکسیناسیون با واکسن آسترازنکا در مطالعه حاضر برابر 2/0 درصد بود ؛ نتایج حاکی از ان بودند که سطح پلاکت به صورت معناداری در بیماران فوت شده پایین تر بود؛ شایعترین نوع ترومبوز عروقی به صورت ترومبوز شریانی در اندام های فوقانی و ترومبوز ورید عمقی در اندام های تحتانی بود؛ اولین روش درمانی برای بیماران، در مرحله اول آنتی کواگولان تراپی بود؛ پس از آن تعداد 101 نفر از بیماران تحت جراحی قرار گرفتند. نتایج درمانی در مجموع حاکی از آن بود که در نهایت 36 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه به هیچ درمانی جواب ندادند و فوت نمودند. همچنین میزان PT و PTT و سطح دی دایمر نیز به صورت معناداری در گروه بیماران فوت شده بالاتر از گروه بیماران فوت نشده بود.