استدلال بالینی و ارتباط آن با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش‌های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز

Abstract

مقدمه پرستاران بخش اورژانس باید افراد ورزیده ای باشند که علاوه بر داشتن دانش، مهارت و نوآوری، قادر به قضاوت و تصمیم گیری در موقعیت های خطیر بالینی و حل مشکلات پیچیده در مواقع بحرانی باشند. با توجه به اهمیت بهبود عملکرد پرستاران، پژوهش روی این دو مقوله در بخش‌های اورژانس حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش‌های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز انجام گرفت. روش کار در این پژوهش همبستگی-توصیفی، 170 پرستار شاغل در اورژانس‌های مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز با روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی وارد پژوهش شدند. داده ها با استفاده از ابزارهای استدلال بالینی و نوآوری جمع آوری شد. تجزيه و تحليل داده‌های پژوهش در دو سطح آمار توصيفي و همبستگی صورت گرفت. برای تعدیل اثر مخدوشگرها در بررسی ارتباط بین استدلال بالینی و نوآوری از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. از SPSS نسخه 26 برای تحلیل‌ استفاده‌ شد. نتایج میانگین سنی پرستاران 97/6±54/34 بود و اکثر پرستاران مونث (%5/56) بودند. ميانگين و انحراف معيار استدلال بالینی 079/7±91/60 (محدوده 15 تا 75) و نوآوری پرستاران 26/10±11/102 (محدوده 20-140) بود. ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری از نظر آماری معنادار بود، به طوری که پس از تعدیل متغیرهای مخدوش گر، به ازای یک واحد افزایش در استدلال بالینی، نوآوری 35/0 واحد افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری میانگین نمره استدلال بالینی و نوآوری برای پرستاران اورژانس مورد قبول نبود. از این رو تلاش برای تقویت این دو مفهوم مهم، ضروری به نظر می رسد. ارتباط آماری معنی دار این دو مفهوم کمک می کند که با تقویت هر کدام از این مفاهیم، بتوان در رشد مفهوم دیگر نیز موثر بود. عواملی همچون برگزاری کلاس های آموزشی مرتبط، ایجاد فضا و شرایط مناسب از جمله سیستم پاداش و انگیزش می‌تواند باعث تقویت این دو مفهوم مهم شود.