تعیین ارزش پیش‌گویی کنندگی SATIS در بیماران استروک
Abstract
سکته مغزی سومین علت مرگ در سراسر جهان بوده و بروز آن بار بهداشتی بزرگی را به جوامع تحمیل می‌کند. روش قطعی برای ارزیابی وضعیت بیماران مبتلا به این بیماری وجود ندارد. در حال حاضر روش mRS به عنوان روش استاندارد ارزیابی شدت بالینی بیماری می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر پیش‌گویی‌‌کنندگی SATIS در بیماران استروک بود.
روش کار: از بین بیماران دچار سکته مغزی بستری در بیمارستان امام رضای تبریز بین سال‌های 1398 تا 1400 پس از اعمال معیارهای ورود و خروج تعداد 135 بیمار وارد مطالعه شدند. امتیاز mRS ابتدا و انتهای بستری و امتیاز mRS و SATIS پیگیری بیماران محاسبه شد.
یافته‌ها: متوسط سن بیماران شرکت کننده در این مطالعه برابر 63.33 (SD=14.41) سال بود. متوسط نمره mRS در ابتدای بستری 3 (IQR=2) بود. در حالی که متوسط نمره mRS در انتهای بستری و هنگام پیگیری برابر 2 (IQR=2 برای هر دو مورد) بود. متوسط نمره SATIS بیماران برابر 73 بود. مدل رگرسیون چندگانه نشانگر ارتباط قوی بین SATIS و mRS بود. بدین ترتیب بر اساس این مدل به ازای هر افزایش در نمره mRS به طور متوسط به میزان 17.2 واحد از نمره پرسش‌نامه SATIS کاسته می‌شود. این ارتباط در بین بیماران زن با سن بالاتر از 65 سال قوی‌تر از سایر بیماران بود. علاوه بر این در مقایسه این ارتباط بین بیماران با میزان متفاوت درآمد سالانه، بیماران با درآمد بالا بیشترین ارتباط و بیماران با درآمد متوسط کمترین ارتباط را دارا بودند.