پیشگویی کنندگی Amsterdam Pediatric Wrist Rules در کاهش نیاز به گرافی در بالغین با ترومای مچ دست
چکیده
در موارد ترومای مچ دست با این که بیشتر بیماران تحت رادیوگرافی قرار می گیرند، ولی نزدیک به ۵۰ درصد آن ها پس از بررسی رادیوگرافی ها فاقد شکستگی هستند. به همین جهت این بیماران در بدو مراجعه به دپارتمان اورژانس باید تحت بررسی کامل قرار گیرند تا میزان موارد رادیوگرافی ها و مواجهه با اشعه بیماران تا حد امکان کاهش پیدا کند. هدف از مطالعه حاضر، نقش Amsterdam Pediatric Wrist Rules در کاهش نیاز به گرافی در بالغین با ترومای مچ دست می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی - توصیفی - تحلیلی با روش نمونه گیری میدانی بود. بر اساس دستورالعمل موجود، برای تمامی بیماران با تروما گرافی درخواست شد اما بیمار قبل از رفتن به رادیولوژی بر اساس معیار Amsterdam Pediatric Wrist ارزیابی شدند و نیاز یا عدم نیاز برای گرافی تعیین گردید. سپس بیمار به رادیولوژی منتقل و گرافی اخذ شد. نتیجه گرافی با نتیجه Amsterdam Pediatric Wrist ثبت و در نهایت مقایسه شد. متغیرهای مطالعه شامل سن، جنس، نوع تروما، نتیجه Amsterdam Pediatric Wrist و یافته رادیولوژیک بودند.
یافته ها: در مطالعه کنونی ۲۰۵ بیمار با شکایت ترومای حاد مچ دست و میانگین سن ۹۰/۱۵ ± ۰۵/۴۱ سال بررسی شدند که ۴/۶۲ درصد آن ها مذکر بودند. شایع ترین مکانیسم تروما مربوط به Falling با فراوانی ۲/۵۳ درصد بود. فراوانی موارد شکستگی در بیماران مورد مطالعه پس از انجام رادیوگرافی ۷/۳۲ درصد (۶۷ مورد) و شایع ترین محل شکستگی مربوط به دیستال رادیوس (۱/۷۳ درصد) بود. حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی معیار AWR در تعیین نیاز به رادیوگرافی مچ دست به ترتیب برابر ۶۴/۷۱ درصد، ۳۸/۹۶ درصد، ۵۷/۹۰ درصد و ۵۰/۸۷ درصد می باشند.