تعیین ارتباط نسبت نوتروفیل به لنفوسیت با معیار ریسک TIMI در بیماران با STEMI تحت PCI اولیه

Abstract

بیماری های قلبی عروقی علت اصلی مرگ و میر در کل دنیا می باشد که در این بین STEMI بیشتر موارد را به خود اختصاص داده و نیازمند استراتژی تشخیصی و درمانی مناسبی است. در کشورهای با منابع درمانی محدود، اجرا کردن تمامی گایدلاین های درمانی برای تمامی بیماران چالش برانگیز است و به همین جهت بیمارانی که بیشترین سود را از درمان های مداخله ای می برند باید از بین سایر بیماران انتخاب گردند. یکی از ابزارهای تخمین ریسک، امتیاز ریسک ترومبولیز در انفارکتوس میوکارد یا TIMI risk score می باشد. این اسکور ابزاری پرقدرت برای پیشگویی میزان درگیری بالقوه عروق کرونر می باشد، از این جهت ارزیابی نیاز به درمان reperfusion در بیماران STEMI مورد استفاده قرار می گیرد. در بیماران با STEMI التهاب نقش مهمی در پاتوژنز و پیشرفت آترواسکلروز داشته و در بروز وقایعی از جمله ضایعات اندوتلیال، ایجاد پلاک و پارگی آن دخیل می باشد. در بین شاخص های گلبول های سفید خون و زیرگروه های مربوطه، NLR قدرت تخمین بالاتری برای تعیین مورتالیته در بیماران با سندرم کرونری حاد یا ACS دارد. هدف از مطالعه کنونی، بررسی رابطه بین نسبت نوتروفیل به لنفوسیت با معیار ریسک TIMI در بیماران با STEMI که تحت PCI اولیه قرار گرفته اند می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۵۳۲ بیمار که در طول 5 سال گذشته دچار STEMI شده و تحت PCI اولیه قرار گرفته اند مورد بررسی قرار گرفتند. معیار تعیین STEMI در بیماران بر اساس معیار American College and Society of Cardiology بود. برای تمامی بیماران معاینه فیزیکی و کلینیکی کامل و همچنین بررسی عروق کرونری انجام شده است. امتیاز TIMI به دست آمده بین 0 تا 14 درنظر گرفته شد. سپس بیماران به دو گروه ریسک پایین (TIMI کمتر و مساوی 4) و گروه ریسک بالا (TIMI بیشتر از 4) تقسیم بندی شدند. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی ارزش تشخیصی neutrophil to lymphocyte ratio (NLR) در پیشگویی مورتالیته بیماران با STEMI که تحت PCI اولیه قرار گرفته اند می باشد. یافته ها: تعداد ۵۳۲ بیمار وارد مطالعه شدند که ۹/۷۹ درصد آن ها مذکر بوده و میانگین سن ۷۳/۶۳ سال با دامنه ۲۰ تا ۹۰ سال داشتند. شایع ترین بیماری زمینه ای در بیماران مورد مطالعه مربوط به دیابت ملیتوس (۶/۱۸ درصد) و سپس هیپرتانسیون (۷/۱۰ درصد) بود. میانگین TIMI در بیماران مورد مطالعه ۴۵/۳ بوده و از نظر طبقه بندی ریسک، ۱/۷۰ درصد بیماران مورد مطالعه Low Risk بودند. میانگین ejection fraction در بیماران High Risk بر اساس امتیاز TIMI در مقایسه با بیماران Low Risk به طور معنی داری پایین تر بود (۸۵/۷ ± ۵۹/۳۳ درصد در مقابل ۱۱/۷ ± ۶۲/۳۷ درصد؛ ۰۰۱/۰p=). میزان مورتالیته ۷/۴ درصد (۲۵ بیمار) بود که ۷ بیمار (۸۷/۱ درصد) در گروه Low risk و در مقابل ۱۸ بیمار (۳/۱۱ درصد) در گروه High risk قرار داشتند (۰۰۱/۰p=). میانگین NLR در بیماران High Risk از نظر TIMI به طور معنی داری بالاتر از بیماران Low Risk بود (۰۱/۵ ± ۹۰/۳ در مقابل ۷۱/۳ ± ۴۳/۲؛ ۰۰۴/۰p=). در ارزیابی ارزش پیشگویی کننده NLR برای مورتالیته نتایج به دست آمده نشان دهنده سطح زیر نمودار برابر ۶۴۶/۰ (۰۰۱/۰p=) می باشد که به این ترتیب مقادیر NLR با Cut-off برابر ۲۱/۳ دارای حساسیت ۳/۸۳ درصد و اختصاصیت ۷/۴۲ درصد در پیشگویی مورتالیته بود.