فاکتورهای پیشگویی کننده تشنج زودهنگام در بیمار با آسیب تروماتیک مغزی
چکیده
با توجه به اهمیت تشنج در بیماران با ترومای سر، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین یافته های تصویربرداری در کنار شرح حال بیماران با بروز زودرس تشنج به دنبال تروما می باشد.
روش کار: در این مطالعه که یک مطالعه توصیفی مقطعی است. بیماران مولتیپل ترومایی که به اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) وارد می شوند وارد مطالعه می شوند. از بیمار یا همراهان بیمار شرح حال نوع حادثه و سوابق بیماری از جمله تشنج گرفته می شود سپس در معاینات بیمار، معاینات حاکم بر معاینات نورولوژیک بیمار یادداشت می گردد، سپس یافته های منتج از تصویربرداری از جمله سی تی اسکن مغز بیمار یادداشت می گردد. سپس در سیر بستری بیمار در صورت بروز تشنج از زمان وقوع حادثه تا یک هفته بعد پیگیری می شود.
نتایج: در این مطالعه، 2801 نفر با ترومای سر وارد مطالعه شدند. 2207 نفر از بیماران GCSبرابر با 15 داشتند و 594 بیمار GCS زیر 15 داشتند. درصد وقوع تشنج به دنبال تشنج در زیر 18 سالگی 5/20% بود یعنی از 789 نفر 162 نفر دچار تشنج شده بودند. این عدد در مورد بالغین 5/21% بود به عبارتی از 2012 نفر 433 نفر دچار تشنج شده بودند. از این بیماران، 2206 نفر از اورژانس ترخیص شده اند. 182 نفر بستری بخش مراقبتهای ویژه شده و 283 نفر بستری بخش شده اند و 130 بیمار در اورژانس و یا در همان 24 ساعت اول بستری فوت نموده اند. در بررسی ارتباط بین یافته ها، بین یافته های تصویربرداری و GCS بیماران ارتباط معنی دار و قوی وجود داشت. بین یافته های تصویربرداری و پیامد بیماران ارتباط معنی دار و قوی وجود داشت. بین یافته های تصویربرداری و طول مدت بستری بیماران ارتباط معنی دار و ضعیف وجود داشت. بین یافته های تصویربرداری و تشنج بعد از تروما در بیماران ارتباط معنی دار و قوی وجود داشت. بین تشنج بعد از تروما و پیامد بیماران ارتباط معنی دار و قوی وجود داشت.