ارزیابی عملکرد سلول های Th-17 در مدل موشی آسم آلرژیک پس از مواجهه با آنتی ژن های لیشمانیا اینفانتوم

Abstract

ارزیابی عملکرد سلول های Th-17 در مدل موشی آسم آلرژیک پس از مواجهه با آنتی ژن های لیشمانیا اینفانتوم آسم و التهاب راه های هوایی بسیاری از مردم را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. شیوع این موارد در جوامعی که شیوع عفونت های انگلی کمتر است، بیشتر می باشد. انگل ها سیستم ایمنی بدن را با استفاده از مکانیسم های پیچیده متنوعی تعدیل می کنند. سلول های Th17 یکی از مسیرهای مهم سیستم ایمنی در هر دو بیماری آسم و عفونت انگلی هستند. لیشمانیا اینفانتوم یک انگل درون سلولی است که باعث لیشمانیوز احشایی می شود. برای درک این رابطه در این مطالعه، انگل های لیشمانیا اینفانتوم کشت داده شده و لیزات آنتی ژن های آن ها تهیه و سپس به موش های مبتلا به آسم تزریق شد. در این مطالعه، اثر لیزات لیشمانیا اینفانتوم را بر عملکرد سلول Th17 در مواجهه با آسم آلرژیک در مدل موشی بررسی کردیم. روش کار انگل های لیشمانیا اینفانتوم، کشت داده شده و لیزات آنتی ژن تهیه می شود. موش ها به 6 گروه 5 تایی تقسیم می شوند. اگر روز شروع القا آسم را روز صفر در نظر بگیریم، در روز 21- ، 0 و 21 به گروه کنترل منفی، PBS، به گروه کنترل ادجوانت، آلوم و به گروه کنترل مثبت آنتی ژن، لیزات آنتی ژن انگل به صورت داخل صفاقی تزریق می شود. در گروه کنترل مثبت آسم، گروه پروفیلاکسی و گروه درمان در روزهای 0 و 7 از طریق تزریق داخل صفاقی OVA-Alum و در روزهای 18، 19، 20 و21 از طریق استنشاق OVA aerosel 4%، آسم القا می شود. به گروه پروفیلاکسی در روزهای 21- ، 14- و 7- و به گروه درمان در روزهای 8 ، 15 و 22 لیزات آنتی ژن لیشمانیا اینفانتوم از طریق داخل صفاقی تزریق می شود. در روز 23 موش ها با تزریق کتامین-زایلوزین کشته خواهند شد. مایع BAL موش ها جمع آوری می شود. ریه ی موش ها به منظور بررسی های پاتولوژیک و استخراج RNA و سپس سنتز cDNA که در نهایت منجر به بررسی بیان ژنی می شود، به کار می رود. یافته ها تیمار با آنتی ژن لیزات لیشمانیا اینفانتوم توانست در بیان IL-17 در گروه درمان نسبت به گروه کنترل آسم مثبت کاهش چشم گیری را ایجاد کند.