بررسی نتایج سی‌تی‌اسکن ریه در کودکان بستری با COVID-19 و ارزیابی ارتباط آن با یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی در بیمارستان کودکان تبریز از فروردین 1399 تا شهریور 1400

Abstract

با ظهور سوش‌های جدید بیماری کرونا، مخصوصاً سوش دلتا، میزان ابتلای اطفال افزایش یافته هست، همچنین علی‌رغم اینکه کودکان در اکثر مواقع (حدود 90%) دچار بیماری خفیف می‌شوند، شیرخواران مستعد بیماری شدید هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج سی‌تی‌اسکن ریه در کودکان بستری با COVID-19 و ارزیابی ارتباط آن با یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی در بیمارستان کودکان تبریز از فروردین 1399 تا شهریور 1400 بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی بوده و جمعیت هدف آن تمامی بیماران بستری مبتلا به کووید 19 در بیمارستان کودکان تبریز در بازه زمانی فروردین 99 تا شهریور 1400، بود. روش نمونه‌گیری به شکل تمام شماری بود. در ابتدا شرح‌حال اولیه، اطلاعات دموگرافیک و علائم بالینی طبق چک‌لیست تهیه‌شده از سوابق بیماران استخراج شد. همچنین طول مدت انتوباسیون بیماران، میزان ساچوریشن اکسیژن بیماران، مدت بستری در ICU، یافته‌های آزمایشگاهی و پیامد بیماری ثبت شد. همچنین یافته‌های CT اسکن بیماران اعم از وجود کدورت‌های ریوی و نوع آن‌ها، نحوه توزیع آن‌ها و درگیری نواحی فوقانی یا تحتانی از سیستم PACS بیمارستانی استخراج گردید و شدت درگیری ریوی براساس تعداد سگمانهای درگیر ریوی از ۵ تا ۱۰۰ درصد محاسبه شد. نهایتاً علائم بالینی، یافته‌های آزمایشگاهی، پیامدهای حین ترخیص بیماران با یافته‌های سی‌تی‌اسکن مقایسه شد. یافته‌ها: در این مطالعه، بیشترین یافته‌ بالینی در بیماران موردمطالعه، به ترتیب تب با 66 مورد (8/86 درصد)، تنگی نفس با 43 مورد (6/56 درصد) و سرفه با 30 مورد (5/39 درصد) بود. طبق یافته‌های سی‌تی‌اسکن، بیشترین کدورت‌ها در این بیماران به ترتیب GG با 51 مورد (1/67 درصد) و الوئولار با 49 مورد (5/64 درصد) بود. برونشیولیت به‌صورت air trapping با 13 مورد (1/17 درصد) و لوب تحتانی راست با 63 مورد (9/82 درصد) شایع ترین محل درگیر بود. همچنین شایع ترین نحوه توزیع به صورت پریفرال با 63 مورد (9/82 درصد) بود. میانگین (انحراف معیار) نمره درگیری در بیماران موردمطالعه، 75/2 (0/1±) بود. از میان فاکتورهای دموگرافیک، یافته‌های بالینی، درمان و پیامد، نمره درگیری یافته‌های سی‌تی‌اسکن ریه در بیماران با تنگی نفس (P-value<0.001) و فوت‌شده‌ها (P-value=0.030) به‌طور معنادار بیش‌تر بود؛ همچنین نمره درگیری یافته‌های سی‌تی‌اسکن ریه در این بیماران با کاهش SaO2 ارتباط معنادار آماری داشت (R=-0.621; P-value=0.007). از سوی دیگر از میان فاکتورهای آزمایشگاهی، نمره درگیری یافته‌های سی‌تی‌اسکن ریه در بیماران، تنها با متغیر LDH (R=0.429; P-value=0.007) ارتباط معنادار آماری داشت.