بررسی اثر مایع کیست هیداتیک بر بیان سایتوکاین‌های اینترلوکین 4 و اینترفرون گاما در موش C57BL/6 مبتلا به آنسفالومیلیت خود‌ایمن تجربی

Abstract

کیست هیداتیک یک عفونت مزمن است که توسط کرم نواری Echinococcus Granulosus ایجاد می‌‌شودو با شیفت پاسخ ایمنی به سمت فعال‌سازی سلول‌های Th2 همراهی دارد. MS یک بیماری خودایمن پیشرونده و التهابی است که با تخریب میلین سلول‌های عصبی در CNS ایجاد می‌شود و سلول‌های Th1 مسئول اصلی در پاتوژنز این بیماری شناخته می‌شوند. با توجه به اینکه عفونت‌های انگلی سبب تغییر جهت پاسخ‌های ایمونولوژیک بدن به سمت فعال‌سازی سلول‌های Th2 می‌شود هدف این مطالعه بررسی اثر مایع کیست هیداتیک روی موش‌های مبتلا به EAE بود. روش‌کار: کیست‌های هیداتیک کبد گوسفندی تهیه و موش‌های ماده 10 هفته‌ای C57BL/6 از انستیتو پاستور خریداری شدند. موش‌ها به سه گروه شامل موش‌های کاملاً سالم، موش‌های دارای EAE بدون مداخله، موش‌های مداخله با مایع کیست هیداتیک تقسیم شدند.از سلول‌های طحال موش‌ها برای ارزیابی بیان ژن‌ها به کمک Real Time-PCR استفاده شد. یافته‌ها: سطح سرمی IFN‐γ در موش‌های گروه مداخله در مقایسه با موش‌های EAE کنترل کمتر بود و نزدیک موش‌های کنترل سالم بود (p‌<۰.۰۰۱). تفاوت معنی‌داری از نظر سطح سرمی IL-4 و میزان بیان ژن‌های ROR-yوIL-17 در بین گروه‌های مختلف موش‌ها مشاهده نشد (p>۰.۰۵).میزان بیان ژن‌های IL-1β و TNF-α در موش‌های گروه مداخله نسبت به موش‌‌های EAE کنترل کمتر و میزان بیان ژن‌های T-bet، GATA3، FOXP3، TGF-β در موش‌های گروه مداخله نسبت به موش‌‌های EAE کنترل بیشتر بود (p<۰.۰۵). همچنین تنها گروهی از موش‌ها که در طول روز‌های مطالعه دچار کاهش وزن شدند موش‌های گروه مداخله با مایع کیست هیداتیک بود. شدت آسیب بافتی (رسوب میلین و انفلتراسیون سلولی) در موش‌های مداخله شده کمتر از موش‌های مبتلا به EAEفاقد مداخله بود.