مقایسه اثربخشی ژل موضعی Furosemide 0.125% و محلول موضعی KOH 10% در درمان بیماران مبتلا به زگیل

Abstract

زگیل یک بیماری شایع پوستی در سراسر جهان است و بیشتر در زمان کودکی شایع بوده ولی در هر گروه سنی دیده می شود که براساس مطالعات کوهورت 5 تا 30 درصد از کودکان و نوجوانان مبتلا به این بیماری پوستی هستند. داروی فوروزماید به شکل موضعی پیش از این در کاهش سایز و پیشگیری از عود پولیپوز بینی و سینوس¬ها پس از جراحی های اندوسکوپیک به کار رفته است. بر¬اساس این مطالعات عوارض جانبی خاصی به دنبال مصرف این دارو گزارش نشده است. هدف از مطالعه کنونی، مقایسه اثربخشی ژل موضعی Furosemide 0.125% و ژل موضعی KOH 10% در درمان بیماران مبتلا به زگیل می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، بیماران مراجعه کننده به درمانگاه مبتلا به زگیل با توجه به معیار¬های ورود، به صورت داوطلبانه و بعد از کسب رضایت کتبی وارد مطالعه شدند. تشخیص بیماران به صورت بالینی و توسط متخصصین پوست صورت گرفت. تعدادی از بیماران با فوروزماید موضعی ۱۲۵/۰% و تعدادی از بیماران با KOH 10% درمان شدند. مدت مطالعه دو ماه بود و بیمار هر دو دارو را به صورت روزی یک بار استفاده کرد. در ابتدای مطالعه و در هفته های 4 و 8 بیماران از لحاظ تعداد، قطر، ارتفاع زگیل¬ها و بروز عوارض ناخواسته تحت معاینه و تصویربرداری قرار گرفتند. یافته ها: تعداد ۴۰ بیمار (۴۸ ضایعه) مبتلا به common wart در دو گروه مداخله پتاسیم هیدروکسید ۱۰ درصد و فوروزماید ۱۲۵/۰ درصد مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه KOH و فوروزماید میانگین قطر زگیل در ویزیت اول به ترتیب ۶۷/۱ ± ۸۹/۳ میلی متر و ۴۳/۱ ± ۲۵/۴ میلی متر و در ویزیت نهایی به ترتیب برابر ۴۹/۱ ± ۰۲/۳ میلی متر و ۴۷/۱ ± ۱۴/۴ میلی متر بود. در گروه فوروزماید عارضه ای مشاهده نشد و در مقابل در گروه KOH ۷ مورد عارضه که مربوط به قرمزی و سوزش بود، مشاهده گردید.