مقایسه نتایج جراحی شکستگی های گردن فمور در افراد بالای شصت سال به طریق جا اندازی و فیکساسیون داخلی با روش آرتروپلاستی

Abstract

روش های جراحی در شکستگی های گردن فمور با نتایج متناقضی در مطالعات مختلف همراه بوده اند که در اکثر آنان توجه به عوارض و عملکرد پس از جراحی توصیه شده است؛ از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی نتایج جراحی شکستگی های گردن فمور در افراد بالای شصت سال به طریق جا اندازی و فیکساسیون داخلی با روش آرتروپلاستی است.هدف ما اثبات این موضوع میباشد که سن معیار مناسبی برای تصمیم گیری جهت انتخاب نوع جراحی نمی باشد و کیفیت استخوان و عملکرد قبلی بیمار و همچنین شرایط زندگی فرد معیار های قابل قبول تری برای انتخاب نوع جراحی می باشد. روش کار: این مطالعه همگروهی(گذشته نگر)در طی سال 1398 با بررسی پرونده 100بیمار که تحت اعمال جراحی شکستگی های گردن فمور به روش جااندازی بسته یا باز و فیکساسیون داخلی و روش آرتروپلاستی قرار گرفته بودند انجام شد. اطلاعات در پرسشنامه Harris Hip Score ثبت شد و با نرم افزار آماری SPSS20 و آزمون آماری تی تست در سطح معنی داری کمتر از 0.05 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار وضعیت عملکرد هیپ حاکی از وجود اختلاف آماری معنادار ((p=0.029 به نفع گروه آرتروپلاستی بود به طوری که وضعیت عملکرد لگن در بیمارانی که شکستگی گردن فمور آنان به روش آرتروپلاستی انجام شده بود بهتر از وضعیت بیماران گروه جااندازی به روش بسته یا باز و فیکساسیون داخلی بود؛ از طرفی دیگر عوارضی همچون ترومبوز ورید عمقی و عفونت پس از جراحی در گروه درمان با آرتروپلاستی به طور معناداری بیشتر بود.در بیماران با تایپ بالای شکستگی بیشتر تحت ارتروپلاستی و بیماران با تایپ پایین شکستگی بیشتر تحت جااندازی و فیکساسیون قرار گرفته بودند.از طرفی بیماران با جنسیت مذکر بیشتر تحت جااندازی و فیکساسیون و جنس مونث بیشتر تحت ارتروپلاستی قرار گرفتند. همچنین بیشتر بیماران که تحت جااندازی و فیکساسیون قرار گرفته بودند دچار شکست درمان شده بودند جنسیت مونث داشتند.