بررسی اپروچ مناسب جراحی در شکستگی پیچیده استابولوم (T، عرضی و دو ستون) با استفاده از سی¬تی اسکن سه بعدی

Abstract

شکستگی¬های استابولوم شامل الگوهای شکستگی پیچیده¬ای است که به موجب آن قطعات استخوان در جهات مختلف جابجا می¬شوند. جراحی استابولوم از زمینه¬های بحث برانگیز در جراحی¬های تروماتیک ارتوپدی است. بررسی دقیق آناتومی لگن بدون استفاده از تکنیک¬های تصویربرداری جدید از جمله CT اسکن سه بعدی امکان¬پذیر نمی¬باشد. تصویربرداری صحیح جهت انتخاب صحیح¬ترین اپروچ جراحی ضروری است. لذا استفاده از تکنولوژی¬های جدید در ارتوپدی تروما می¬تواند در کمک به جراح و برنامه¬ریزی جراحی بسیار موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اپروچ مناسب جراحی در شکستگی¬های پیچیده استابولوم (T، عرضی و دو ستون) با استفاده از CT اسکن سه بعدی می¬باشد. روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 50 بیمار ترومایی با میانیگن سنی 7 ± 35 سال مراجعه کننده به بیمارستان شهدا دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. از بیماران گرافی ساده روتین شامل؛ گرافی رخ لگن، ایلیاک ابلیک و ابتراتور ابلیک به عمل آمد. همچنین برای بیماران قبل از عمل CT اسکن سه بعدی همراه با بازسازی انجام شد. پس از انجام جراحی، رادیوگرافی کنترل از تمامی بیماران به عمل آمد. بر اساس کیفیت جا اندازی شکستگی در گرافی¬های کنترل بعد از عمل، میزان آناتومیک بودن جا اندازی مورد بررسی قرار گرفت و این آناتومیک بودن به عنوان معیاری برای تعیین مناسب بودن اپروچ انتخاب شده در نظر گرفته شد. یافته¬ها: مقدار جابجایی پیش از عمل در اندازه‌گیری‌های رادیوگرافی (mm 7) در مقایسه با اندازه‌گیری‌های 3DCT (mm 15)، به طور معناداری کمتر از حد تخمین زده شد (05/0 > p). این امر در جابجایی باقیمانده پس از عمل نیز رخ داده است (رادیوگرافی mm 2 و CT اسکن mm 5؛ 05/0 P <). مساحت کل شکاف، که به عنوان سطح بین تمام خطوط شکستگی در مدل سه بعدی تعریف می‌شود، برای هر بیمار یک مقدار متوسط mm2 655 در پیش از عمل و mm2 155 > در بعد از عمل با قابلیت اعتماد عالی شد. همبستگی متوسطی بین اندازه‌گیری‌های دو بعدی و سه بعدی وجود داشت (به ترتیب؛ 3/0 و 4/0).