بررسی ارزش پیشگویی کنندگی حجم متوسط پلاکتی (MPV) در پیش آگهی بیماران ایسکمیک استروک دریافت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) وریدی

Abstract

بیماری‌های عروق مغزی در ایران به عنوان دومین عامل مرگ و میر تلقی شده و از نظر هزینه‌های بیماری جایگاه ششم را در بین بیماری‌ها دارد. سکته مغزی به نقض نورولوژیک ناشی از اختلال جریان خون مغزی که برای بیش از 24 ساعت ادامه می یابد گفته می شود. درمان ترومبولیتیک (با فعال کننده پلاسمینوژن بافتی نوترکیب [tPA]) یک درمان مؤثر برای سکته مغزی ایسکمیک حاد است. در این مطالعه به بررسی ارزش حجم متوسط پلاکتی (MPV) در پیش آگهی بیماران ایسکمیک استروک دریافت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) می‌پردازیم. روش اجرا: این مطالعه‌ی غیر مداخله ای (همبستگی - توصیفی) به صورت گذشته‌نگر انجام شد و از اطلاعات ثبت شده بیماران با سکته حاد ایسکمیک مغزی که tPA دریافت کرده اند از سه مرکز آموزشی درمانی تحقیقاتی امام رضا (ع) تبریز، مرکز اموزشی ولی عصر زنجان و بیمارستان دانشگاه بوفالوی آمریکا انجام شده است. جمع اوری اطلاعات از پرونده‌های بالینی بیماران بود. تشخیص سکته حاد ایسکمیک مغزی بر اساس گاید لاین بین المللی نورولوژی و بر اساس شرح حال، معاینه، سی تی اسکن مغزی (در صورت لزوم MRI) و سونوگرافی عروق کاروتید و مهره ای داده شد. از نرم‌افزار آماری SPSS برای آنالیزهای آماری مطالعه استفاده شد. نتایج: در این مطالعه از اطلاعات بیمار 2466 بیمار در مجموع سه مرکز استفاده شد. شایعترین نوع استروک در مرکز زنجان Large Vessel و در مرکز تبریز Cardioembolic بود. مقدار MPV با نوع استروک در بیماران در مراکز تبریز (p=0.122) و زنجان (p=0.465) و نیز در مجموع بیماران این 2 مرکز ارتباط معناداری نداشت (p=0.705). ارتباط معناداری بین سن و میزان MPV در هیچ‌‎یک از مراکز دیده نشد. در بررسی ارتباط بین جنس و MPV ارتباط معناداری بین این 2 متغییر در مرکز بوفالوی آمریکا یافته شده (p=0.032) درحالیکه این ارتباط در تبریز و زنجان معنی دار نبود. بررسی ارتباط بین بهبودی کامل بیماران (بر اساس mRS) و MPV با نتایج معنی داری همراه نبود. در آنالیز Logistic Regression نیز ارتباط معنی داری بین MPV و بهبودی کامل بیماران دیده نشد.