پایش محیطی و بیولوژیکی مواجهه با فیومها در بین جوشکاران
Abstract
مقدمه و هدف: امروزه جوشکاری و مشاغل وابسته به آن جزء مشاغل رایج میباشند. مواجهه با فیومهای فلزات از عمدهترین خطرات در حین جوشکاری میباشد. نوع جوشکاری، ماهیت فلز و غیره از جمله عواملی هستند که بر میزان مواجهه با فیوم های فلزی تاثیرگذار میباشند. این مطالعه با هدف ارزیابی مواجهه تنفسی و بیولوژیکی و آسیب DNA سلولی ناشی از مواجهه با فیومهای فلزی در حین جوشکاری انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه در بین جوشکاران و گروه کنترل انجام شد. نمونههای هوا از منطقه تنفسی جوشکاران جهت بررسی میزان مواجهه با فیوم های فلزی انجام شد. جهت پایش بیولوژیکی مواجهه با فیوم های فلزی، میزان فلرات آهن، کروم و نیکل در نمونه ادرار جوشکاران اندازهگیری شد. میزان آسیب DNA در سلولهای دهانی جوشکاران با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس بررسی شد. همبستگی بین غلظت فیوم در نمونههای ادرار با میزان آسیب سلولی با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون (اسپیرمن) و ارتباط خطی آنها با آزمون رگرسیون خطی بررسی شد.
یافتهها: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد مواجهه با نیکل و آهن در جوشکاری قوس الکتریکی، کروم و آهن در جوشکاری آرگون بالاتر از حدود استاندارد ارائه شده توسط سازمان ACGIH میباشد. همچنین غلظت آهن در جوشکاری قوس الکتریکی و CO2 در نمونههای ادرار بالاتر از حدود استاندارد بیولوژیکی بود. نتایج بررسی آسیب DNA و آسیب سلولی نشان داد، در هر سه نوع جوشکاری میزان آسیب DNA و آسیب سلولی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری بیشتر بود (05/0< P). همچنین نتایج نشان داد که بین میزان غلظت کروم در نمونههای ادرار با آسیب سلولی ارتباط خطی ضعیفی وجود دارد.
نتیجهگیری: جوشکاران در معرض مواجهه با فیومهای جوشکاری قرار دارند و سلامت آنها در معرض خطر میباشد. آزمون میکرونوکلئوس به عنوان روشی غیر تهاجمی برای پایش سمیت سلولی ناشی از مواجهه با فلزات پیشنهاد میگردد. نیاز است سیاستگذران سلامت نظارتها و حمایتهای لازم جهت اجرای اقدامات کنترلی به منظور کاهش مواجهه با فیومهای جوشکاری را مدنظر قرار دهند.