مقایسه تزریق داروی ترانگزامیک اسید سیستمیک با موضعی در کاهش میزان خونریزی حین و بعد اعمال جراحی ستون فقرات
Abstract
از دست دادن خون وسیع بعد از عمل در جراحی پیچیده ستون فقرات اغلب نیاز به تزریق خون دارد و می تواند بر نتایج بیمار تأثیر منفی بگذارد. برای مدیریت خونریزی استفاده سیستمیک از عامل آنتی فیبرینولیتیک ترانگزامیک اسید (TXA) به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است و اخیراً علاقه به استفاده موضعی از آن زیاد شده است. این روش موضعی مزیت سهولت کاربرد، حداکثر غلظت در محل خونریزی، حداقل جذب سیستمیک و در نتیجه حداقل نگرانی در مورد عوارض جانبی احتمالی را بوجود می آورد و لی با این بررسی هنوز شواهد بالینی کافی برای استفاده از روش های تجویز ترانگزامیک اسید به عنوان یک عامل هموستاتیک موثر در جراحی ستون فقرات وجود ندارد. هدف ما در این مطالعه مقایسه دو روش استفاده سیستمیک و موضعی ترانگزامیک اسید در کاهش خونریزی حین و بعد از جراحی ستون فقرات می باشد.
روش کار:
60 بیمار کاندید عمل جراحی فیوژن وارد مطالعه و به دو گروه تقسیم شدند که در گروه اول ترانگزامیک اسید موضعی و در گروه دوم ترانگزامیک اسید سیستمیک را دریافت کردند. در انتهای عمل میزان خون از دست رفته، ترانسفوزیون خون ، خونریزی جمع شده داخل هموواگ و طول مدت بستری بیماران ثبت گردید و هچنین عوارض احتمالی پس از عمل نظیر عفونت، ترومبوآمبولی و تشنج در چک لیست یادداشت شد. اطلاعات جمع¬آوری شده با نرم¬افزار SPSSنسخه ویندوز 20 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
یافته¬ها:
بیماران از نظر میانگین سن، وزن بدن، مقادیر هموگلوبین و هماتوکریت قبل و بعد عمل، خونریزی، عوارض تزریق دارو و ترانسفوزیون خون کم و بیش مشابه بودند. میزان از دست دادن خون در گروه موضعی نسبت به گروه سیستمیک کمی بیشتر بود ولی اختلاف معنی دار نبود.