بررسی اثر فیبروبلاست در میزان بیان ژن های سلول های بنیادی سرطان پستان در شرایط شیمی درمانی با دوکسوروبیسین

Abstract

نقش فیبروبلاست ها در تقویت و ایجاد فنوتیپ سلول های بنیادی سرطان و از سوی دیگر تاثیر شیمی درمانی بر پیدایش ویژگی های بنیادی در سلول های سرطانی پستان ما را بر آن داشت تا در این مطالعه به بررسی تاثیر سلول های استرومایی فیبروبلاست (بعنوان بخش مهم و فراوان ریز محیط توموری در سرطان پستان) بربیان ژن های سلول های بنیادی در نوع بازال سرطان پستان پس از شیمی درمانی بپردازیم. مواد و روش ها: این مطالعه در سال 1398 در مرکز تحقیقات ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی تبریز شروع شد و پژوهش از نوع بنیادی و پایه می باشد. کلیه بررسی ها در محیط in-vitro و بر روی رده های سلولی MCF-7 و MDA-MB 231 به ترتیب بعنوان زیر گروه لومینال و بازال صورت گرفت. میزان تغییر در بیان ژن های OCT4، Nanog و KLF4، میزان تغییر در بیان ALDH1 و تغییرات مورفولوژی (اپی تلیالی به مزانکایمی) در سلول های نوع بازال و لومینال سرطان پستان پس از هم کشتی با مدیوم حاصل از سلول های فیبروبلاست تیمار شده با دوکسوروبیسین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: هر دو نوع سلول با ترشحات پاراکرینی فیبروبلاست های نرمال تحت تاثیر شیمی درمانی، به سمت حالت اپی تلیالی و کمتر تهاجمی تغییر شکل داده اند. از سوی دیگر هر دو رده سلولی، میزان بیان آنزیم ALDH در گروه کاندیشن مدیوم به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود که نشان دهنده کاهش ویژگی های سلول های بنیادی از طریق کاهش بیان آنزیم ALDH در اثر حضور ترشحات پاراکرین سلول های فیبروبلاست نرمال انسانی در کنار سلول های سرطانی چه زیرگروه بازال و چه زیرگروه لومینال می باشد. کاندیشن مدیوم حاصل از فیبروبلاست در شرایط شیمی درمانی با دوکسوروبیسین در سلول های لومینال سرطان پستان تنها منجر به کاهش بیان ژن KLF-4شده و تاثیری بر بیان ژن های Nanog و Oct-4 نداشته است.