بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط حلال های پلی اتیلن گلیکول 400 و اتانول در دماهای مختلف

Abstract

مقدمه: محلولیت ‌از مهمترین ویژگی‌‌های فیزیکوشیمیایی مواد دارویی است که در روند کشف ‌و توسعه‌ داروها اهمیت فراوانی ‌دارد. داده‌های محلولیت اطلاعات مهم و کاربردی برای تهیه‌ فرمولاسیون‌ های‌ دارویی، توسعه‌ آنالیزهای ‌دارویی، نوبلور‌کردن در فرآیند خالص‌ سازی و استخراج فراهم می‌کنند. هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته‌ داروی آملودیپین بزیلات در مخلوط حلال‌های پلی‌ اتیلن‌ گلیکول‌400 + اتانول در بازه دمایی ۲۹۳.۲ تا ۳۱۳.۲ کلوین بررسی شده است. همچنین همبستگی بین داده‌های به دست آمده و مدل‌های مختلف محلولیت مورد بررسی قرار گرفته شده است. روش کار: در مطالعه حاضر با استفاده از روش شیک فلاسک محلولیت آملودیپین بزیلات در سیستم حلال دوتایی پلی‌ اتیلن‌ گلیکول‌400 و اتانول اندازه گیری شده است. روش کار به این صورت می باشد که فراکسیون‌های جرمی از اتانول‌ـ‌ کمک حلال با فواصل ۱۰٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن ریخته و پس از سانتریفیوژ محلول و رقیق سازی مناسب در طول موج 239 نانومتر جذب محلول‌ها توسط اسپکتروفتومتر uv خوانده شده و با استفاده از منحنی کالیبراسیون غلظت‌ها محاسبه گردید. این پروسه برای ۵ دما تکرار شد و تمام داده‌ها برای پیدا کردن معادله‌ای برای پیش بینی محلولیت بکار گرفته شد.نتایج: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که محلولیت آملودیپین بزیلات با افزایش فراکسیون جرمی پلی‌اتیلن‌گلیکول‌400 افزایش می یابد تا به بیشترین مقدار خود در 0.7 w1 = می رسد. سپس با افزودن مقادیر بیشتر پلی‌اتیلن‌گلیکول‌400، محلولیت کاهش می یابد. علاوه بر این محلولیت آملودیپین بزیلات با افزایش دما در هریک از فراکسیون‌های جرمی افزایش می‌یابد. بحث: داده‌های محلولیت روند صعودی با افزایش پلی‌اتیلن‌گلیکول‌400 تا فراکسیون 0.7 از خود نشان دادند. همچنین با افزایش دما نیز شاهد روند صعودی محلولیت بودیم. داده‌های به دست آمده با مدل های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و ثوابت هر کدام از مدل‌ها محاسبه گردید.