بررسی شدت درد و میزان ادم در بیماران درمان شده با ایمپلنت با روشهای immediate و conventional
Abstract
زمینه و هدف: از دست دادن دندان به طور کلی امری شایع میباشد و شخص میتواند در اثر تراما ویا بیماری دندان های خود را از
دست دهد. اما امروزه با کاربرد ایمپلنت های دندانی میتوان فانکشن و زیبایی را به سیستم دندانی برگرداند. همیشه مقداری درد در
حین جراحی ویا بعد از عمل جراحی ایمپلنت گذاری وجود دارد.بیمارانی که به مطب دندان پزشکی مراجعه میکنند حتما نگرانی
هایی از جمله ترس از درد دارند که این ترس میتواند به عمل ایمپلنت گذاری مربوط باشد.باتوجه به اینکه عمل ایمپلنت گذاری به
ندرت تهدید کننده حیات میباشد ولی اثرات فیزیکی و ذهنی آن است که باعث میشود بیماران از مراجعه به مطب دندان پزشکی
برای برگرداندن سلامتی و فانکشن سیستم دهانی خود خودداری کنند. لذا با توجه به اینکه میزان درد حین عمل ویا بعد از عمل
فاکتور مهمی در تصمیم گیری بیماران است وهم چنین میزان ادم و درد در موفقیت ایمپلنت گذاری نقش مهمی را دارند لذا قصد
داریم در مطالعه به بررسی موارد ذکر شده بپردازیم و میزان ادم و شدت درد را در دو نوع ایمپلنت فوری و معمولی مقایسه کنیم.
مواد و روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سو کور تعداد ۲۰ بیمار در دو گروه (هر گروه ۱۰ بیمار (که در
گروه اول پس از اکسترکت دندان قدامی ایمپلنت فوری و در گروه دوم پس از اکسترکت دندان و ترمیم محل اکسترکت ایمپلنت به
روش معمول گذاشته شد.)) از نظر شدت درد و میزان ادم در روز های ۱ و ۳ و ۷ روزه بررسی شدند
یافته ها: برای مقایسه میانگین انواع ادم و اندازه درد به تفکیک روزهای 1، 3 و 7 در بین دو گروه (Between-group
comparison) از آزمون Independent T-test استفاده شد. اختلاف معنی دار آماری در میانگین (شدت) درد در بین گروههای
مطالعه در هر سه بازه اندازه گیری درد (1، 3 و 7) وجود داشت و میانگین (شدت) درد در روش Immediate بطور معنی داری
بیشتر از گروه Conventional گزارش شد (05/0 p>). هم چنین اختلاف معنی داری در اندازه (میانگین) انواع ادم در تمامی
بازه های زمانی اندازه گیری شده در بین دو روش وجود نداشت (05/0 p>). هم چنین مقیاس درد و اندازه ادم در روزهای 1، 3 و
7 از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (Repeated measure ANOVA) استفاده شد و در هر دو گروه با گذشت زمان
کاهش یافت و اختلاف معنی دار آماری در داخل هر دو گروه با گذشت زمان مشاهده شد (05/0 p>).قابل ذکر است سطح معنی
داری در کلیه آزمون ها کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتیجه گیری: نتیجه مطالعه حاضر نشان می دهد میزان درد تجربه شده پس از جایگذاری ایمپلنت به روش فوری در طول هفته اول
بیشتر از روش معمولی جایگذاری آن میباشد و به نظر می رسد دلیل آن تروما بیشتر به دلیل جایگذاری ایمپلنت بلافاصله پس از
اکسترکت دندان باشد.بلافاصله دریلینگ انجام شده و ایمپلنت در همان محل جایگذاری میشود.هم چنین نتیجه مطالعه حاضر نشان
می دهد بین دو نوع ایمپلنت فوری و معمولی تفاوت خاصی از نظر ادم پس از جراحی وجود ندارد.