ارزیابی آزمایشگاهی زیست تخریب پذیری پوشش سطح دیسک تیتانیومی با نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت
Abstract
مقدمه: در دهه گذشته، سطوح ایمپلنت در تلاشی مضاعف جهت فراهم نمودن استخوان در یک روند استئواینتگریشن سریع ایمپلنت در داخل استخوان و بهبود خواص سطوح بیولوژیکی ایمپلنت، توسعه یافته است. تغییر در پوشش سطحی ایمپلنت در مطالعات آزمایشگاهی و درون تن پاسخ استئوبلاستیک قابل توجهی نشان داده است. خصوصیات سطحی ایمپلنت بر میزان استئواینتگریشن و ثبات بیومکانیکال تأثیرگذاشته و باعث القای پاسخ مناسب ایمپلنت با استخوان می شود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آزمایشگاهی زیست تخریب پذیری پوشش سطح دیسک تیتانیومی با نانوکمپوزیت های هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع آزمایشگاهی بوده و تعداد 26 عدد تیتانیوم درجه 2 بعنوان بستر استفاده شد. این بسترها به مدت 20 دقیقه ابتدا بوسیله اولتراسونیک تمیز شده و سپس در محلول اتانول ۷۰ درصد به مدت 20 دقیقه و در نهایت به مدت 15 دقیقه در آب مقطر قرار داده شدند. فرآیند dip coating برای پوشش سطح اعمال شد. میکروسکوپ الکترونی (SEM) برای بررسی ریزساختار و مورفولوژی پوشش ها و اشعه ایکس (EDAX) برای تعیین ترکیب پوشش ها استفاده شد. آزمایش زیست تخریب پذیری در محلول SBF در دمای 37 درجه سانتیگراد انجام شد. تغییرات مورفولوژی توسط SEM برای قبل از روکش دهی، بلافاصله بعد از روکش دهی، ۱۴ روز و ۲۸ روز پس از پوشش دهی به صورت کیفی بررسی شد. تغییرات نسبت وزن دیسک ها قبل و بعد از روکش دهی نیز به صورت کمی بررسی گردید.
یافته ها: میانگین وزن دیسک ها در نمونه های مورد بررسی در زمان های اولیه، بلافاصله، ۱۴ روز و ۲۸ روز بعد از روکش دهی به ترتیب برابر ۰۰۳/۰ ± ۳۶۵/۱ گرم، ۰۱۷/۰ ± ۵۱۵/۱ گرم، ۰۱۸/۰ ± ۵۱۱/۱ گرم و ۰۲۰/۰ ± ۴۹۶/۱ گرم بود که براساس نتایج آنالیز واریانس مشاهده شد که تغییرات میانگین وزن دیسک ها در طول زمان از نظر آماری معنی دار بود (p-value<0.001). بر اساس نتایج آزمون سیداک مشاهده شد که تنها وزن بین دو زمان بلافاصله بعد از روکش دهی و 14 روز بعد از روکش دهی از نظر آماری معنی دار نبود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد روکش دهی نانوکمپوزیت های هیدروکسی آپاتیت-ژلاتین بر روی دیسک موفقیت آمیز بود و این پوشش حداقل تا 14 روز ماندگاری داشت. این مطالعه یک مطالعه پایه جهت روکش دهی و ارزیابی پایداری روکش بود و در ادامه لازم است ارزیابی های بیشتر در حوزه های مختلف فیزیکوشیمیایی، مکانیکی و آنتی میکروبیال صورت بگیرد.