بررسی اثرات فورسکولین و متفورمین به تنهایی و توأمان بر پارامترهای اسپرم، هورمون¬های جنسی و تغییرات بافتی بیضه در موش¬های صحرایی مدل دیابتی
Abstract
دیابت یک بیماری مزمن است كه مي¬تواند باعث آسیب به سیستم تولید¬مثل شود. هدف مطالعه حاضر، بررسي اثرات متفورمین و فورسکولین به ترتیب بعنوان داروی ضد دیابت شیمیایی و ضد دیابت گیاهی، به صورت منفرد و توأمان بر اسپرماتوژنز و فاكتورهای بیوشیمیایي خون در موش¬های صحرایي بالغ مدل دیابتی نوع 2 می¬باشد.
مواد و روش¬ها: مطالعه حاضر بر روی 50 سر موش‌های صحرایی (رت) با وزن تقریبی ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم انجام شد. موش‌های صحرایی به 5 گروه تقسیم شده و در هر گروه 10 موش به شکل تصادفی قرار گرفت. گروه کنترل، کنترل دیابتی (که برای القأ ابتدا رژیم پرچرب و سپس تزریق استرپتوزوتوسین به میزانmg/kg 3۵ بصورت داخل صفاقی)، دیابتی دریافت کننده فورسکولین ( mg/kg 100) ، دیابتی دریافت کننده متفورمین ( mg/kg 300 ) و دیابتی دریافت¬کننده فورسکولین و متفورمین (به ترتیب به میزان mg/kg 100 و mg/kg 300) به روش گاواژ به مدت 8 هفته. سطح شاخص¬های استرس اكسیداتیو در پلاسما اندازه-گیری شد و همچنین بیان Bax و Bcl-2 با روش RTq-PCR و همچنین پارامترهای اسپرم و سطح هورمون¬ها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته¬ها: نمره جانسون به همراه ضخامت اپیتلیوم زایا و قطر لوله¬های اسپرم¬ساز در گروه دیابتی درمان¬شده با متفورمین و فورسکولین به صورت منفرد و توأمان در مقایسه با گروه دیابتی کنترل افزایش یافت. سطح هورمون¬های تستوسترون، FSH،LH و آنزیم¬های آنتي-اكسیدان در گروه¬های درماني به طور چشمگیری نسبت به گروه دیابتی كنترل افزایش یافت. سطح MDA و بیان Bax در گروه¬های درماني كاهش قابل توجهي را نشان داد. همچنین بیان Bcl-2 در گروه¬های درمانی افزایش یافت.