مقایسه اثر درمان فلوسینولون و تاکرولیموس با فلوسینولون و NBUVB در درمان مورفه‌آ لوکالیزه
Abstract
بیماری مورفه آ که تحت عنوان اسکلرودرما لوکالیزه نیز شناخته می شود یک بیماری التهابی مزمن می باشد که بافت درم و زیر جلد را درگیر می کند. پروسه اسکلروز به صورت نازک شدن منتشر پوست به همراه سفتی و آتروفی پوستی رخ می دهد. برخی مطالعات ثابت کرده اند که تابش UVA و UVB موجب افزایش ساخت متالوپروتئیناز ماتریکس خارج سلولی در فیبروبلاست ها می شود. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر درمان ترکیبی تاکرولیموس و فلوسینولون با فلوسینولون همراه NBUVB در درمان مورفه آ می باشد.
مواد و روش ها: تمامی بیماران مبتلا به مورفه آ لوکالیزه با حداکثر ابعاد ۱۰ سانتی متر مربع وارد مطالعه شدند. هر بیمار به صورت تصادفی وارد یکی از دو گروه A: درمان توسط فلوسینولون به همراه تاکرولیموس موضعی و B: درمان توسط فلوسینولون به همراه NBUVB قرار گرفته و به مدت حداقل 4 ماه تحت درمان قرار گرفتند. در دوره های صفر، ماه اول، دوم، سوم و چهارم بعد از درمان ویژگی های بالینی (نرم تر شدن ضایعات و تغییر رنگ و تغییر اندازه و...) ضایعات و میزان رضایت بیمار و نیز عوارض احتمالی درمان بررسی شده و با یکدیگر مقایسه شدند.
یافته ها: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، تعداد ۱۵ بیمار مبتلا به مورفه آ مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سن بیماران ۶۸/۱۰ ± ۲۶/۳۰ با میانه ۳۳ سال بود. دامنه سن بیماران ۸ تا ۴۴ سال بود. از نظر توزیع جنسیتی، ۶ بیمار (۴۰ درصد) مذکر و ۹ بیمار (۶۰ درصد) مونث بودند. به طور معنی داری میزان دیس پیگمانتاسیون، سفتی و آتروفی بافتی ضایعات بیماران در هر دو گروه پس از درمان کاهش یافته بود. در هر دو گروه پس از درمان عارضه مشاهده شد که تفاوتی بین دو گروه در تعداد عوارض مشاهده نشده است. شایع ترین عارضه در گروه A مربوط به سوزش به دنبال استفاده از تاکرولیموس بوده و در گروه B مربوط به سوزش و اریتم پس از NBUVB بوده است. در نهایت هر دو درمان استفاده شده مقبولیت مناسبی از نظر پزشک و بیمار داشتند. در ضمن تفاوتی بین دو گروه در تعداد ضایعات و در طول درمان مشاهده نشده است.