تاثیر پیشگیرانه تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات بافتی بیضه و میزان بیان ژن های بیوژنز میتوکندریایی در رت¬¬های تحت مسمومیت با دوکسوروبیسین
چکیده
دوکسوروبیسین برای درمان بیش از 50 درصد سرطان ها استفاده می¬شود و یکی از اصلی ترین داروهای درمان انواع سرطان در طول دو دهه ی اخیر به شمار می آید. باوجود این،عوارض مختلف این دارو از قبیل مسمومیت بافتی آن از جمله اختلالات بیضه و ناباروری، استفاده از این دارو در سرطان را با چالش عظیمی روبرو کرده است. تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به نوعی از ورزش اطلاق می‌گردد که شامل دوره‌های متناوب ورزش با شدت بالا سپس دوره استراحت یا ورزش با شدت کم‌تر می‌باشد. در این مطالعه تاثیر بیشگیرانه تمرینات تناوبی شدید بر تغییرات بافتی بیضه و میزان بیان ژن های بیوژنز میتوکندریایی در رت های تحت مسمومیت با دوکسوروبیسین بررسی شد.
مواد و روش کار: دراین مطالعه از 30 سر (6 سر اضافی به دلیل مرگ و میر احتمالی) موش صحرایی نر از نژاد ویستار در محدوده‌ی وزنی 270-250 گرم استفاده شد. موش‌ها در شرایط استاندارد 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی و درجه حرارت تنظیم شده 3 ± 25 درجه سانتی‌گراد و بدون محدودیت در مصرف آب و غذا نگه‌داری شدند.رت ها در چهار گروه (n=6) برای آزمایشات مربوطه به صورت تصادفی گروه بندی می شوند: گروه اول گروه کنترل سالم و بدون تمرین، گروه دوم گروه کنترل با ارایه HIIT، گروه سوم گروه دریافت کننده دوکسوروبیسین ولی بدون تمرین و گروه چهارم گروه دریافت کننده دوکسوروبیسین به همراه تمرینHIIT. تجویز دوکسوروبیسین پس از آخرین تمرین به رتها انجام شد. تغذیه رتها در همه گروه ها مشابه هم می باشد و پس از ورزش نیز آب و غذای کافی در اختیار حیوانات قرار داده خواهد شد.
یافته ها: دوکسوروبیسین باعث کاهش معنی داری در بیان ژن های دخیل در بیوژنز میتوکندری شامل SIRT-1,Nrf-2,PGC-1αنسبت به گروه کنترل شد و ورزش HIIT در رت های دریافت کننده دوکسوروبیسین موجب افزایش این ژن ها گردید (p<0.05). همچنین، HIIT باعث کاهش معنی داری در تغییرات بافتی (جمعیت سلول های اسپرماتوژنیک و نکروز و التهاب و اتروفی) بیضه رت های دریافت کننده ی دوکسوروبیسین شد.