بررسی تاثیر دیوسژنین در افزایش میزان حساسیت به متوترکسات از طریق آسیب اکسیداتیو DNA در سلول های سرطانی Saos-2

Abstract

اخیراً، مطالعات مختلف بر روی پتانسیل درمانی دیوسژنین، یک به عنوان یک ساپونین استروئیدی، در بدخیمی‌های مختلف انسانی، از جمله استئوسلرکوما، متمرکز شده‌اند. با این حال، مکانیسم های اساسی در اثرات ضد سرطانی با واسطه دیوسژنین هنوز به طور کامل شناخته نشده است. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی اثر دیوسژنین بر آپوپتوز ناشی از متوترکسات از طریق آسیب DNA در سلول های Saos-2 پرداخته است. مواد و روش ها سلول های Saos-2 با متوترکسات، دیوسژنین و ترکیبی از هر دو تیمار شدند و زنده ماندن سلولی با روش MTT ارزیابی شد. بیان پروتئین γ-H2AX از نشانگرهای مهم آسیب DNA با استفاده از وسترن بلات ارزیابی شد. از روش الایزا برای اندازه گیری میزان 8-oxo-dG استفاده گردید. آپوپتوز نیز به روش فلوسایتومتری بررسی شد. نتایج متوترکسات منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر سلولی به روش وابسته به دوز شد. ترکیب دیوسژنین و متوترکسات منجر به مهار قابل توجهی از تکثیر در مقایسه با تک تیمارها شد (05/0>P). دیوسژنین همچنین از طریق افزایش بیان γ-H2AX و نیز افزایش میزان 8-oxo-dG آپوپتوز را القا کرد. علاوه بر این، دیوسژنین آپوپتوز ناشی از متوترکسات را در سلول های Saos-2 افزایش داد.