تأثیر تزریق وریدی سلولهای بنیادی + c-kit بر بیان ژنهای بیوژنز میتوکندری ( PGC-1a, SIRT1,NRF, Tfam) در قلب موش‌های صحرایی نر دیابت نوع دو

Abstract

دیابت، به سبب پیامدهای منفی و ایجاد عوارض مختلف از جمله عوارض قلبی-عروقی به عنوان یک بیماری ناتوان کننده باعث افزایش مرگ و میر در جوامع بشری شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تزریق وریدی سلولهای بنیادی + c-kit بر بیان ژنهای بیوژنز میتوکندری( PGC-1a, SIRT1 , Tfam و NRF2 (در قلب موش‌های صحرایی نر دیابت نوع دو بود. روش کار: 58 سر رت نر نژاد ویستار در 4 گروه کنترل(n=12)، گروه دیابتی(n=12)، گروه دیابتی + سلول c-kit+ (n=12) و گروه دیابتی + سلول ¯c-kit (n=12) به طورتصادفی تقسیم بندی شدند. حیوانات گروههای دیابتی جهت دیابتی شدن رژیم غذایی باچربی بالا دریافت کرده و سپس استرپتوزوتوسین با دوز 35 mg/kg به آنها تزریق شد. 50 میکرولیترمحلول نرمال سالین به گروه دیابتی و50 میکرولیترمحلول نرمال سالین حاوی تقریبا سیصد هزار سلول+ c-kit به گروه دیابتی + سلول+ c-kit و 50 میکرولیترمحلول نرمال سالین حاوی تقریبا سیصد هزار سلول ¯c-kit به گروه دیابتی + سلول ¯c-kit به صورت وریدی دریافت کردند. نهایتا60 روز بعد (ایجادتغییرات قلبی)حیوانات با کتامین و زایلازین بیهوش و بلافاصله قلب(اپکس) جهت مطالعات بافت شناسی و بقیه بطن چپ برای اندازه گیری میزان بیان PGC-1a, SIRT1 , Tfamو NRF2 به عنوان شاخص هایی از بیوژنز میتوکندری خارج شد و نتایج با آزمون آماری ANOVA one-wayمورد بررسی وتجزیه وتحلیل قرارگرفت. یافته ها نتایج گزارش شده از این مطالعه نشان داد که میزان بیان ژن SIRT1 در همه گروههای دیابتی نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد که این کاهش فقط در گروه دیابتی معنادار بود. ولی مقادیر این ژن در گروه دریافت کننده C-KIT+ نسبت به گروه دیابتی افزایش افزایش معنی داری نشان داد. همچنین نتایج مطالعه فوق نشان داد که مقادیر ژنهای Tfam ، PGC-1α و NRF2 در گروههای دیابتیک (گروه D و -C-KIT) کاهش نشان داد که این کاهش در ژن PGC-1α و NRF2 معنی دار ولی در ژنTfam معنی دار نبود. همچنین مقادیر این ژنها در گروه دریافت کننده KIT+ C-نسبت به گروه دیابتی افزایش معنادار نشان دادند. همچنین، مطالعه بافت شناسی تغییرات پاتولوژیک شامل نکروز و پرخونی را در بطن چپ نشان داد.