استقلال شغلی و ارتباط آن با تفکّر انتقادی درپرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

مقدمه و هدف: استقلال یکی از مهم ترین مولفه های پرستاری بوده و حرفه ای شدن بدون دستیابی به استقلال میسر نیست. تفکّر انتقادی جزء ضروری تصمیم گیری بالینی و صلاحیت حرفه ای می باشد. با این حال با توجه به مطالعات موجود ارتباط بین این دو متغیر به درستی مشخص نمی باشد. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تبیین وضعیت مهارت تفکّر انتقادی و استقلال شغلی در میان پرستاران و ارتباط مابین این دو متغیر طراحی و اجرا گردید. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود که طی آن به تعیین ارتباط بین دو متغیر استقلال شغلی و تفکر انتقادی پرداخته شد. پس از اخذ مجوزهای لازمه از سوی دانشکده پرستاری و مامایی تبریز و معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تبریز و کمیته اخلاق با دانشگاه علوم پزشکی تبریز، پژوهشگر ضمن مراجعه 4 مرکز آموزشی درمانی امام رضا، کودکان، نیکوکاری و الزهرا و معرفی خود و اهداف پژوهش و اخذ رضایت کتبی و آگاهانه از شرکت شرکت کنندگان در مطالعه، شروع به جمع آوری داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه های استقلال شغلی Breaugh و مهارت تفکّر انتقادی کالیفرنیا و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب از میان پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز در 4 مرکز آموزشی درمانی امام رضا، کودکان،نیکوکاری و الزهرا گردید. حجم نمونه بر حسب جدول مورگان، با لحاظ نمودن اثر طرح 2/1 تعداد نهایی نمونه ها برابر با 405 نفر محاسبه گردید و نتایج پس از ورود داده ها درنرم افزار SPSS ورژن 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با توجه به نتایج، نمرات تفکّر انتقادی پرستاران با ضریب همبستگی 8/0 با اطمینان 95% و با سطح معنی داری (05/0>P-value) رابطه معنی داری با نمرات استقلال شغلی پرستاران داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد تفکّر انتقادی، توان تبیین 645/0 از واریانس استقلال شغلی را به طور معنی‌داری دارد. متغیر تفکّر انتقادی توانست تغییرات نمرات استقلال شغلی پرستاران را به طور معنی داری پیش‌بینی کند نتیجه گیری: تفکّر انتقادی یکی از عوامل موثر در ارتقای استقلال شغلی در رشته پرستاری است که می تواند با برنامه ریزی اصولی آموزش این مهارات در دوران تحصیلی در دانشگاه و همچنین آموزش ضمن خدمت و آموزش های مداوم پرستاران، زمینه را برای دستیابی به توان بالا در تصمیم گیری، قضاوت بالینی، اجرای مراقبتهای پرستاری مستقل برای بیمار، افزایش اعتماد به نفس، استقلال شغلی پرستاران و نهایتا ارتقای سطح سلامت جامعه فراهم سازد.