مقایسه عمکرد آنورکتال و حساسیت احشایی در بیماران مبتلا به سلیاک قبل و بعد از دریافت رژیم فاقد گلوتن

Abstract

بیماری سلیاک یکی از شایعترین بیماری های ژنتیکی میباشد که تنها درمان شناخته شده آن رعایت رژیم غذایی فاقد گلوتن می باشد، بنابراین رعایت کامل رژیم فاقد گلوتن از اهمیت فراوانی در این بیماران برخوردار است. در این مطالعه اثر درمان بیماران سلیاکی با رعایت کامل رژیم فاقد گلوتن توسط بررسی مانومتری رکتال تحت پیگیری گرفت. روش کار: در این مطالعه پس از اخذ رضایت از بیمار اخذ موافقت کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی تبریز بیماران بالای 18 سال مبتلا به سلیاک وارد مطالعه شده حجم نمونه با درنظر گرفتن نتایج مطالعه ی قبلی در مورد فشار در حال استراحت مقعد و یا در نظر گرفتن توان 80% و فاصله اطمینان 95% و احتمال ریزش 30%، 37 نفر در نظر گرفته شد. در این مطالعه حدود 37 بیمار شناخته شده سلیاکی بالای 18 سال و کمتر از 51 سال تازه تشخیص داده شده درمان نشده و یا ناقص درمان شده که در معاینه مشکلات آناتومیک آنورکتال (فیشر ,هموروئید ,تنگی ,اسکار جراحی) نداشته و سابقه مولتی پاریتی ندارند وارد مطالعه میشوند و پارامترهای مانومتریک آنورکتال یک نوبت قبل از درمان و هنگامی که در طی بررسی روتین سلیاک Anti TTG مثبت میباشد و یک نوبت بعد از حداقل دو ماه رعایت کامل رژیم فاقد گلوتن که در طی پیگیری این بیماران Anti TTG منفی میشود اندازه گیری خواهند شد. از همه بیماران پرسشنامه علایم آنورکتال قبل و بعد از درمان با درجه بندی از 0 تا +10 برای هر نوع شکایت تکمیل خواهد شد و دوباره این پرسشنامه قبل از انجام مانومتری کنترل در بیماران درمان شده با رژیم فاقد گلوتن از آنها پرسیده میشود و این تطبیق علائمی با تغییرات داده های مانومتریک تخت بررسی قرار خواهند گرفت. نتایج: بعد از رژیم فاقد گلوتن بیشترین فشار در حال استراحت(maximal resting pressure) به طور معنی داری افزايش یافته و در محدوده نرمال قرار گرفته است (P<0.001). در مورد سایر متغیرها، maximal squeeze pressure و first sensation threshold و همچنين desire to defecate threshold و rectal pain discomfort threshold در اكثر افراد به طور ميانگين پايين بوده كه بعد از رژيم فاقد گلوتن افزايش يافته ولي تفاوت معناداري بين مقادير مشاهده نگرديده است (P>0.05)در مورد maximal cough pressure و volume initiating the internal anal sphincter relaxation (Recto-Anal Inhibitory Reflex -RAIR) هم قبل و هم بعد از رژيم در محدوده نرمال بوده و تفاوتي نداشته است. علايم آنوركتال در مجموع تعداد 27 بيما(97/72 %) از بيماران داراي درد شكم بوده اند و 24 بيمار (86/64 %) اسهال و 8 (62/21 %) بيمار يبوست و 30 بيمار (08/81 %) نفخ شكم داشتند كه بعد از دو ماه رژيم فاقد گلوتن تمام علايم بيمار بهبود داشته اند فقط در يكي از بيماران داراي يبوست علايم باقي ماند كه اقدام درماني ديگري براي بيمار علاوه بر رعايت رژيم فاقد گلوتن انجام گرديد.