مقایسه پیشگویی کننده مالامپاتی در وضعیت نشسته و خوابیده در پیشگویی لارنگوسکوپی و اینتوباسیون مشکل
Abstract
هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت و ارزش پیشگویی کنندگی انتوباسیون سخت با مالامپاتی در حالت درازکش نسبت به حالت استاندارد می باشد زیرا که اغلب بیماران مراجعه کننده به اورژانس سوپاین بوده یا به دلایل مختلف اعم از تغییرات ارتواستاتیک و امثال آن توانایی نشستن را ندارند و یا پوزیشن های دیگری را نمی توانند تحمل کنند.
روش کار: در مدت 6 ماه (از زمان دریافت کد اخلاق) بیماران نیازمند جراحی که جهت مدیریت راه هوایی اینتوبه بود وارد مطالعه می شوند و قبل از انجام اینتوباسیون نمره مالامپاتی بیماران در دو وضعیت استاندارد و سوپاین توسط یک متخصص بیهوشی یا رزیدنت سال 4 بیهوشی محاسبه و در چک لیست ثبت شد، سپس بیماران توسط متخصص بیهوشی دیگری تحت لارنگوسکوپی و اینتوبیشین قرار گرفت و نمره کورمک-لیهان و مدت زمان لازم جهت انجام اینتوبیشین بیمار در چک لیست ثبت شد. سپس دو روش اندازه گیری مالامپاتی در پیشگویی کنندگی لارنگوسکوپی و اینتوبشین مشکل باهم مقایسه گردید.
نتایج: در این مطالعه 109 بیمار وارد شدند که 46 بیمار (42%) مالمپاتی 2 را داشتند و 28 بیمار (26 %) مالمپاتی 1 بودند. در بررسی این بیماران در شرایط خوابیده و بررسی مالمپاتی آنها، 26 بیمار (24 %) مالمپاتی 1 و 46 (42 %) مالمپاتی 2 داشتند. در بررسی تعداد تلاش برای انتوباسیون، 95 بیمار (87 %) در اولین تلاش انتوبه شدند. میانگین زمان لازم برای انتوباسیون در بیماران مورد مطالعه برابر با 56/10 ± 17/13 ثانیه بود که میانه آن 10 ثانیه و میانچارکی آن 8 تا 15 ثانیه بود. بین تلاش برای انتوباسیون و مالمپاتی در حالت نشسته ارتباط معنی داری داشته ولی این ارتباط ضعیف می باشد. بین تلاش برای انتوباسیون و مالمپاتی در حالت خوابیده ارتباط معنی داری داشته ولی این ارتباط متوسط می باشد. بین زمان انتوباسیون و مالمپاتی در حالت نشسته ارتباط معنی داری وجود نداشته است. بین زمان انتوباسیون و مالمپاتی در حالت خوابیده ارتباط معنی داری داشته ولی این ارتباط متوسط می باشد.