بررسی الگوی تجمع فامیلی آسیب‌ها در بیماران با آسیب‌ها و حوادث پذیرش‌شده در اورژانس
Abstract
مقدمه: مطالعات بررسی تجمع فامیلی اساساً برای جداسازی نقش ژنتیک از نقش عوامل محیطی در پیدایش یک صفت می‌باشند. مطالعات انجام‌شده در خصوص تجمع فامیلی آسیب‌ها و حوادث بسیار محدود است. این مطالعه باهدف تعیین الگوی فامیلی آسیب‌ها در بیماران مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی شهدای 17 شهریور و مدرس ساوه انجام شد.
روش: این مطالعه یک مطالعه مورد- شاهدی است. تمام بیماران مراجعه کننده به اورژانس مجتمع بیمارستانی شهدای 17 شهریور و مدرس ساوه در بازه زمانی شهریور ماه 98 تا مهر ماه 99 که به علت یکی از انواع آسیب‌ها تحت درمان قرار گرفته بودند به‌عنوان گروه مورد انتخاب شدند و تمام افرادی که در همان بازه زمانی در بخش‌های داخلی بیمارستان شامل (داخلی مردان و زنان) بستری‌شده بودند به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. از نرم‌افزار STAT و شاخص‌های میانگین و فراوانی (درصد) برای توصیف داده‌ها و از رگرسیون لجستیک ساده و چندگانه به منظور محاسبه نسبت شانس عوامل تاثیرگذار بر وقوع آسیب و تعیین تجمع فامیلی استفاده شد.
یافته‌ها: نسبت شانس وقوع آسیب در فرد به‌شرط بروز آسیب در فامیل درجه‌یک در طول یک سال گذشته به‌طور کلی (4/1-29/2) 79/1 بود (001/0P-value<) و بعد از کنترل اثر عوامل تأثیرگذار به (67/1- 09/3)27/2 رسید (P-value<0/001). در صورت بروز آسیب در پدر یا مادر در یک سال گذشته نسبت شانس وقوع آسیب در مقایسه با افرادی که سابقه آسیب در پدر و مادر ندارند (3/5- 52/1) 84/2 می‌باشد (P-value=0/001).
نتیجه‌گیری: این مطالعه گویای وجود تجمع فامیلی آسیب‌ها و حوادث به‌طور معنی‌دار در خانواده‌هاست و این تجمع پس از وارد نمودن و کنترل اثر متغیرهای محیطی بازهم به‌طورجدی باقی می‌ماند. برنامه های پیشگیری و کنترل آسیب ها در جامعه اگر با رویکرد خانوادگی و نه مبتنی بر فرد طراحی شوند، ممکن است موفق تر باشد.