مقایسه اثر پروبیوتیک با فلوکونازول در درمان و عود واژینیت کاندیدیایی: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده سه سوکور

Abstract

چکیده پژوهش مقدمه و اهداف: ولو واژینیت کاندیدایی یک عفونت بسیار شایع واژن است که 75% زنان حداقل یکبار در طول زندگی خود به آن مبتلا می شوند. امروزه علیرغم تجویز درمان‌های رایج، مقاومت برخی گونه های کاندیدا نسبت به این درمان‌ها مشاهده شده‌است. هدف اصلی این مطالعه مقایسه تاثیر مصرف خوراکی مکمل پروبیوتیک با فلوکونازول در درمان و عود واژینیت کاندیدایی شامل کشت مثبت بعد درمان (پیامد اولیه) و علایم بالینی و آزمایشگاهی (پیامد ثانویه) در زنان سنین تولید مثل می باشد. مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده سه سوکور، بر روی 80 زن مبتلا به ولوواژینیت کاندیدایی انجام شده است. زنانی که معیار های ورود به مطالعه را داشتند، به صورت تصادفی و از طریق بلوک بندی چهارتایی و شش تایی در گروه پروبیوتیک یا فلوکونازول با نسبت 1:1 تخصیص یافتند. گروه فلوکونازول یک دوز فلوکونازول (mg 150) و 30 عدد کپسول پلاسبوی پروبیوتیک دریافت کردند. گروه پروبیوتیک 30 عدد کپسول پروبیوتیک حاوی CFU/g 109×1 لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس LA-5 و یک عدد کپسول پلاسبوی فلوکونازول دریافت کردند. پیشرفت درمان به صورت ارزیابی بالینی و آزمایشگاهی در روز 40-35 و روز 65-60 بعد از شروع درمان ارزیابی شد. نتایج: تفاوت آماری معنی داری در نتایج کشت منفی در روز 40-35 (بررسی اول) بین دو گروه وجود نداشت (127/0P=) اما فراوانی کشت منفی در روز 65-60 (بررسی دوم) بعد از درمان در گروه فلوکونازول به طور معنی داری بیشتر از گروه پروبیوتیک بود (016/0P=). تفاوت معنی داری در میزان pH در بررسی اول و دوم نسبت با کنترل pH قبل از مداخله در بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). شکایت بیماران از ترشحات غیرطبیعی و اریتم وادم ولو واژینال در بررسی اول و دوم و همچنین شکایت از خارش در بررسی دوم بعد از مداخله در گروه فلوکونازول به طور معنی داری کمتر از گروه پروبیوتیک بود (05/0P<). تفاوت آماری معنی-داری از نظر سایر علایم (سوزش، تکرر ادرار، دیزوری و دیس پارونی) بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). میزان رضایت از درمان در گروه فلوکونازول به طور معنی داری بیشتر از گروه پروبیوتیک بود (020/0P=). عوارض جانبی درمان در گروه پروبیوتیک در هشت نفر و با علائم و نشانه های تهوع (2 نفر)، مشکل معده (1 نفر)، نفخ (2 نفر)، افزایش ترشحات واژن (1 نفر) و منوراژی (2 نفر) و در گروه فلوکونازول در دو نفر و با علائم و نشانه های تهوع و منوراژی مشاهده شد. نتیجه گیری: تاثیر مکمل پروبیوتیک بر بهبود اکثر نشانه های ولوواژینیت کاندیدایی و درمان بیماری همانند فلوکونازول بود، اما در جلوگیری از عود بیماری تاثیر کمتری نسبت به فلوکونازول داشت. انجام کارآزمایی های بالینی بیشتری برای بررسی دقیق تر تاثیر پروبیوتیک بر ولوواژینیت کاندیدایی توصیه می شود.

.