بررسی اثر اگزوزوم¬های مشتق شده از سلول¬های سرطان کولون بر مسیر سیگنالینگ بقا و مقاومت دارویی
چکیده
مقاومت به شیمی¬درمانی یک مانع جدی در درمان سرطان کولون است. مطالعات قبلی نشان داده¬اند که اگزوزوم¬ها از طریق انتقال پروتئین¬های فعال و مواد ژنتیکی به سلول¬های مجاور، نقشی اساسی در ایجاد مقاومت دارویی در سلول¬های توموری دارند. در اینجا، نقش اگزوزوم‌های مشتق از سرطان کولون بر بقا و مقاومت دارویی سلول‌های گیرنده بررسی شده است.
روش‌ها: اثر اگزوزوم¬های مشتق شده از سرطان کولون بر بقا و مقاومت به اگزالی¬پلاتین در سلول‌های گیرنده و مکانیسم‌های بالقوه زمینه‌ای با استفاده از روش‌های MTT، فلوسیتومتری، تشکیل کلنی، تست اسکراچ،qRT-PCR و وسترن بلات بررسی شد. بدین منظور اگزوزوم‌ها از محیط کشت سلولی با استفاده از روش اولتراسانتریفیوژ استخراج و با روش¬های مختلف تائید شدند.
یافته‌ها: اگزوزوم¬های جداسازی شده دارای شکل کروی و قطری در حدود 100 نانومتر بودند. نتایج وسترن بلات نشان داد که اگزوزوم¬های جدا شده از سلول¬های مقاوم (Exo/R) در مقایسه با اگزوزوم¬های مشتق شده از سلول¬های حساس (Exo/S) دارای مقادیر افزایش یافته-ای از Nrf2 هستند (0.05>P). علاوه بر این، انکوباسیون سلول¬های حساس (LS174T/S) با Exo/R باعث افزایش مقادیر IC50 و کاهش میزان آپوپتوز در پاسخ به درمان با اگزالی¬پلاتین شد (0.05>P). انکوباسیون سلول‌های LS174T/S با Exo/R بیان Nrf2 و P-گلیکوپروتئین (P-gp) را در مقایسه با سلول‌های LS174T/S درمان‌نشده به¬طور معنی¬داری افزایش داد (0.05>P). در راستای این تغییرات، محتوای رودامین 123 داخل سلولی کمتری در سلول‌های تیمار شده با Exo/R در مقایسه با سلول‌های LS174T/S درمان‌نشده یافت شد. همچنین مهاجرت و ظرفیت کلونوژنیک سلول¬های LS174T/S پس از انکوباسیون با Exo/R به¬طور قابل¬توجهی افزایش یافت. قابل توجه است که مهار Nrf2 با بروساتول به¬عنوان مهارکننده¬ی اختصاصی آن این اثرات را کمرنگ کرد.