بارکاری و همبستگی آن با اضطراب سلامت در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی بیمارستان رازی تبریز، 1399

Abstract

مقدمه: کارکنان خدمات سلامت به ویژه پرستاران به دلیل مواجهه مستقیم با بیماران در محیط های پرتنش بیمارستان و از طرفی به دلیل کمبود نیروی کار، با میزان بارکاری بالایی مواجهه هستند. بارکاری و استرس مرتبط با آن سلامتی، امنیت و آسایش افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و ارتباط مستقیمی با عملکرد افراد دارد. از طرفی دیگر، بخش های روانپزشکی به دلیل ویژگی های خاص آن، جز بخش های پر تنش برای پرستاران محسوب می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین بارکاری و همبستگی آن با اضطراب سلامت در پرستاران شاغل در بخشهای روانپزشکی بیمارستان رازی تبریز انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی 206 پرستار شاغل در بیمارستان رازی شهر تبریز و با استفاده از نمونه گیری به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. در مطالعه حاضر برای جمع‌آوری داده ها از 3 ابزار، پرسشنامه مشخصات فردی اجتماعی، بارکاری NASA_TLX و پرسشنامه اضطراب سلامت Salkovskis & Warwick استفاده شد و اطلاعات از زمستان 99 تا بهار1400 جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 21 و آمار توصیفی و آزمون های آماری همبستگی پیرسون، اسپیرمن و تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 76/5±4/32 بود و بیشتر پرستاران شرکت کننده در مطالعه زن (2/60 درصد) و متاهل (3/56 درصد) و با مدرک کارشناسی (3/90 در صد) بودند. در مطالعه حاضر میانگین نمره اضطراب سلامت 86/6±22/23 بود (دامنه نمرات اضطراب سلامت بین 0-54). همچنین میانگین نمرات بارکاری کل در پرستاران 37/46±12/71 بود که بیانگر بارکاری بالا در پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی بیمارستان رازی تبریز بود. طبق یافته های مطالعه بین میانگین نمره بارکاری با میانگین نمره اضطراب سلامت رابطه معنی داری مشاهده نشد (r=0.01 ,p=0.79) و صرفا بین بارکاری با اضطراب سلامت فقط در بعد زمانی ارتباط مثبت و معنی‌دار مشاهده شد (r=0.21 ,p=0.02). همچنین بین میانگین نمرات بارکاری و اضطراب سلامت با متغیرهای شیفت کاری، وضعیت تاهل و میزان تحصیلات رابطه معنی داری مشاهده شد ((p≤0.05، بطوری که میانگین نمرات بارکاری و اضطراب سلامت در افراد متاهل و شاغل در شیفت کاری شب بالا بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، بالا بودن بارکاری و کسب نمره پایین در حیطه اضطراب سلامت توسط پرستاران و همچنین عدم ارتباط معنی دار بین دو متغیر، به مطالعات بیشتر در زمینه بارکاری و اضطراب سلامت در پرستاران پیشنهاد می شود. همچنین با توجه با میزان بالای بارکاری پرستاران، برای ارتقا و افزایش حیطه های مراقبتی و سلامتی پرستاران، ضروری است مدیران و برنامه ریزان پرستاری در جهت کاهش بارکاری پرستاران برنامه ریزی کنند. .