اثر سیگار بر مورتالیته بیمارستانی بیماران بالای 60 سال تحت آنژیوپلاستی اولیه به دنبال انفارکتوس حاد میوکارد با بالا رفتن قطعه ST

Abstract

بيماري ايسكميك قلبي مهمترين عامل مرگ و مير جهاني است. سيگار يكي از مهمترين عوامل قابل پيشگيري در برخي بيماريهاي عروق كرونر مي¬باشد. بعضي مطالعات مربوط به دریافت ترومبوليتيك به اين مسئله اشاره كرده¬اند كه به طور پارادوكس مورتاليتي و عوارض بيماران سیگاری در فاز حاد بعد از سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) كمتر از افراد غير سيگاري است. این مطالعه به بررسی وجود يا عدم وجود پارادكس سيگار در افراد باﻻي 60 سال كه تحت آنژیوپلاستی اوليه قرار گرفته¬اند پرداخت. روش کار در اين مطالعه تمام بيماران سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) حاد كه از ابتداي سال 1394 تا انتهاي سال 1398 مراجعه کرده و باﻻي 60 سال بوده و زير 12 ساعت از شروع علائم به اورژانس مراجعه تحت آنژیوپلاستی اوليه قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. خصوصيات اپيدميولوژيك ، خصوصیات پروسیجر آنژیوپلاستی مورتاليتي بيمارستاني و ساير عوارض مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه متغیرهای کمی بین دو گروه سیگاری و غیر سیگاری توسط آزمونهای تی مستقل و آزمون یو من ویتنی و مقایسه متغیرهای کیفی توسط آزمون کای دو یا ازمون دقیق فیشر انجام شد. نتایج در مطالعه حاضر بیماران سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) حاد که تحت آنژيوپلاستي اوليه قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج نشان داد بیمارانی که سیگار مصرف میکردند به صورت معناداری جنسیت مذکر داشتند (7/97 % مرد در مقابل 3/2 % زن) و میانگین سنی سیگاریها 85/0 سال کمتر از غیرسیگاریها بود. میانگین زمان ایسکمیک در سیگاریها به طور معناداری 47/46 دقیقه بیشتر از بیماران غیرسیگاری بود. بررسی مشخصات آنژیوگرافیک بیماران نیز نشان داد انواع سکته قلبی در بیماران سیگاری و غیرسیگاری دارای اختلاف معنادار بود. همچنین مطالعه حاضر نشان داد هیچکدام از عوارض بیمارستانی و یکساله بین دو گروه اختلاف معناداری نداشتند.