بررسی پلی مورفیسم ژنهای CNR2، MAGL و DAGL در بیماران مبتلا به صرع
Abstract
صرع یک اختلالات سیستم عصبی است که تقریباً 50 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و با تغییر در تحریک‌پذیری نورون‌های این سیستم همراه است. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای صرع وجود ندارد. بااین‌حال، در سال‌های اخیر، کانابیس به‌عنوان یک درمان مؤثر برای مدیریت علائم صرع با موفقیت آزمایش شده است. فعالیت سیستم اندوکانابینوئیدی یکی از مهم‌ترین فاکتورهای دخیل در تحریک‌پذیری نورون‌ها است. این سیستم از چند میانجی عصبی، گیرنده‌های آن‌ها و آنزیم‌های دخیل در سنتز و تخریب این میانجی‌های عصبی تشکیل‌شده است. همچنین اثرات روان‌گردانی کانابیس و مشتقات این گیاه شامل حشیش و ماری‌جوانا توسط این سیستم میانجیگری می‌شود و در فرایندهای فیزیولوژیک متعدد همچون اشتها، احساس درد، خلق‌وخو، حافظه و آسیب‌هایی چون اعتیاد، افسردگی و اضطراب نقش دارد. در کاهش و درمان صرع استفاده از شاهدانه سابقه تاریخی طولانی دارد ولی مکانیسم اثرات ضد صرعی شاهدانه هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده است.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم سه ژن اصلی سیستم اندوکانابینوئید بنام ژن CNR2، ژن MAGL و ژن DAGL در بیماران مبتلابه صرع است که ارتباط آن‌ها در چندین اختلال روانی و عصبی مشخص گردیده است.
مواد و روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی، پلی مورفیسم rs3741252 آنزیم DAGL، rs2501432 گیرنده CNR2 و rs604300 آنزیم MAGL در 250 فرد بیمار و سالم با استفاده از تکنیک RFLP-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: ارتباط معنی‌داری بین پلی مورفیسم rs3741252 و صرع مشاهده نشد (628/0p=). بین پلی مورفیسم rs604300 و صرع ارتباطی یافت نشد (523/0p=). در بررسی نوع پاسخ به دارو هر دو پلی مورفیسم نیز بین گروه بیمار و کنترل ارتباط معنی‌داری یافت نشد. در ارتباط بین پلی مورفیسم MAGL با گروه‌های تشنج، در گروه فوکال با جنسیت مؤنث اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (013/0p=).