بررسی بیان lncRNA ی LINC00472 در بافت های سرطان تیروئید به عنوان بیوماکر تشخیصی

Abstract

سرطان تیروئید یک تومور نادر با دامنه 2-20 مورد در 100000 نفر در سال است. این سرطان شایع ترین بدخیمی غدد درون ریز و علت اصلی مرگ و میر تمام تومورهای غدد درون ریز می باشد. سرطان پاپیلاری تیروئید (PTC) به عنوان رایج ترین نوع سرطان در میان همه سرطان‌های تیروئید به شمار می رود. پیشرفت های زیادی در درمان PTC حاصل شده است، اما پیش آگهی آن بسیار ضعیف است. بنابراین، شناسایی مکانیسم‌های بیماری‌زایی که باعث تحریک PTC می‌شوند، برای بهبود پیش‌آگهی و درمان‌های این تومور ضروری است. گزینه های تشخیصی و درمانی جدید از جمله روش های مولکولی پیشنهاد گردیده است. RNA های غیرکدکننده طولانی (lncRNA)به کلاسی از رونوشت ncRNA درون زا اشاره دارد که طول آن 200 نوکلئوتید یا بیشتر است و به نظر نمی‌رسد حاوی توالی کدکننده پروتئین باشد. با این حال، امروزه مشخص شده است که برخی از lncRNAها به میکروپپتیدهای کاربردی ترجمه می‌شوند. این مولکول ها در تنظیم رونویسی، اپی ژنتیکی یا پس از رونویسی بیان ژن به صورت مثبت یا منفی شرکت می کنند. حجم قابل توجهی از مطالعات از نقش lncRNA ها در سرطان در حال ظهور است، به شکلی که آنها می‌توانند به عنوان انکوژن یا ژن های سرکوب کننده تومور عمل کنند. بر طبق گزارشات، بسیاری از lncRNA ها با PTC مرتبط شده اند. در این مطالعه، پس از غربالگری قبلی چندین lncRNA بر روی بافت‌های PTC، ما بر روی LINC00472 تمرکز کردیم. LINC00472مهاجرت و تهاجم سلولی را مهار کرده و چسبندگی سلول رادر انواع سرطان از جمله سرطان ریه افزایش داده است. با این حال، نقش آن در سرطان تیروئید مشخص نیست. بنابراین، در این مطالعه میزان بیان LINC00472 در نمونه های سرطان تیروئید در مقایسه با بافت های سالم مجاور بررسی گردید. روش کار: در این مطالعه ابتدا تعداد 25 بافت سرطان تیروئید و 25 نمونه بافت مجاور سالم از بیماران سرطان تیروئید انتخاب شده و ویژگی های کلینیکال و پاتولوژیک آن ها بررسی گردید. سپس RNA از نمونه ها استخراج شده و سنتز cDNA انجام شد. سپس با استفاده از Real-Time PCR بیان LINC00472 در نمونه ها اندازه گیری و ارتباط آن با ویژگی های کلینیکال و پاتولوژیک بررسی شد. همچنین بیان آن به صورت انفورماتیکی با استفاده از داده پایگاه اطالعاتی TCGA در نمونه های سرطان تیروئید نسب به نمونه های سالم برای تایید نتایج به دست آمده مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، با بهره گیری از آنالیز Receiver operating characteristic یا به اختصار ROC analaysis اختصاصیت و حساسیت بیومارکری بررسی گردید. یافته¬ها: نتایج حاصل نشان داد که میزان بیان LINC00472 در نمونه های سرطان تیروئید در مقایسه با نمونه های سالم در جامعه مطالعاتی آزمایشگاهی ما و نیز TCGA کاهش معناداری داشته است می تواند به عنوان بیومارکر برای تشخیص این بدخیمی مورد توجه قرار گیرد. همچنین علی¬رغم اینکه ارتباط معناداری میان بیان این ژن با ویژگی¬های کلینیکی در نمونه¬های آزمایشگاهی مشاهده نشد، نتایج حاصل از TCGA حاکی از کاهش بیان آن با پیشرفت روند بیماری و افزایش استیج سرطان تیروئید دارد.