مقایسه تغییرات لنفوسیتی و نیز بررسی مسیر ضد ویروسی IFNs-I و وجود اتو آنتی بادی علیه IFNs-I در بیماران مبتلا به فرم شدید و خفیف COVID-19

Abstract

همه‌گیری SARS-CoV-2 در دهه سوم قرن بیست و یکم به چالش اصلی تهدیدکننده زندگی در جهان تبدیل شده است. مطالعات متعددی در مورد ساختار و پاتوژنز ویروس SARS-CoV2 برای یافتن درمان‌ها و واکسن‌های قابل اعتماد انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی فنوتیپ ایمنی و مسیرهای سیگنالینگ IFN-I بیماران COVID-19 با شرایط خفیف و شدید انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 100 بیمار COVID-19 (50 نفر با شرایط خفیف و 50 نفر با شرایط شدید) وارد مطالعه شدند. فراوانی لنفوسیت‌های T CD4+، T CD8+، Th17، Treg و B در کنار سلول‌های NK با استفاده از فلوسیتومتری بررسی شد. مولکول های سیگنال دهی پایین دستی IFN-I، از جمله JAK-1، TYK-2، STAT-1، و STAT-2، و عوامل تنظیم کننده اینترفرون (IRF) 3 و 7 در وضعیت RNA و پروتئین به ترتیب با استفاده از Real-Time PCR و وسترن بلاتینگ مورد بررسی قرار گرفتند. سطوح سایتوکین های ایمنی شامل: IL-1β، IL-6، IL-17، TNF-α، IL-2R، IL-10، IFN-α، و IFN-β و وجود اتوآنتی بادی های ضد IFN-α از طریق روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) مورد ارزیابی قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج فنوتیپ ایمنی کاهش معنی‌داری را در تعداد سلول‌های NK، لنفوسیت‌های T CD4+، T CD8+ و B در بیماران COVID-19 نشان داد. فراوانی سلول های Th17 و Treg به ترتیب افزایش و کاهش قابل توجهی را در این بیماران نشان داد. همه مولکول‌های سیگنال‌دهنده مسیر پایین‌دست IFN-I و IRFs یعنی JAK-1، TYK-2، STAT-1، STAT-2، IRF-3، و IRF-7 سطح بیان بسیار کاهش‌یافته‌ای را در بیماران در هر دو سطح RNA و پروتئین نشان دادند. از 50 بیمار با شرایط شدید، 14 نفر دارای اتوآنتی بادی ضد IFN-α در سرم بودند. در ضمن، این نتیجه برای بیماران با علائم خفیف و افراد سالم به ترتیب 2 و 0 بود.