مقایسه پیامدهای تزریق ساب تنون میتومایسین c و گذاشتن اسپونژآغشته به میتومایسین c در جراحی Deep Sclerectomy

Abstract

گلوکوم دومين عامل نابينایی غيرقابل برگشت در جهان می باشد و POAG شایع ترین شکل آن است که به صورت نوروپاتی عصب بينایی تعریف می شود ، مشخصه آن تغييرات تيپيک در سر عصب بينایی همراه با اختلال در ميدان بينایی (VF) است. هدف از این مطالعه مقایسه پيامدهای تزریق ساب تنون ميتومایسين c و گذاشتن اسپونژآغشته به ميتومایسينc در جراحی غير نفوذ ی Deep Sclerectomy ميباشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالينی تصادفی دو سو کور 40 چشم از 34 بيمار مبتلا به گلوکوم زاویه باز وارد مطالعه شدند و به صورت راندم به دو گروه تقسيم شدند . بيماران تحت جراحی اسکلرکتومی عميق غير نفوذی از سال ۱۳۹7 تا سال ۱۳۹8 قرار گرفتند . در گروه تزریق ساب تنون (DSI) بيماران تحت تزریق ساب تنون ml 0.1 از محلول mg/ml 0.2 ميتومایسين C و در گروه گذاشتن اسپونژ DSS)) تحت گذاردن اسپونژ آغشته به ميتومایسين mg/ml C 0.2 طی 3 دقيقه قرار گرفتند. ميزا ن فشار داخل چشم به عنوان پيامد اصلی مورد بررسی قرار گرفت . یافته ها: 40 چشم از 34 بيمار مبتلا به گلوکوم زاویه باز در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. از 34 بيمار مورد مطالعه، 76.5 درصد مذکر و 23.5 درصد مونث بودند. بيماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسيم شدند. 20 چشم از 18 بيمار تحت اسکلرکتومی عميق غيرنفوذی با گذاشتن اسپونژ آغشته به ميتومایسين c (گروه DSS ) و 20 چشم از 16 بيمار تحت اسکلرکتومی عميق غيرنفوذی با تزریق ساب تنون ميتومایسين c (گروه DSI) قرار گرفتند. در اکثر مواقع، ميزان کاهش IOP در گروه DSI بيشتر از گروه DSS بود، اگرچه تفاوت بين دو گروه از نظر آماری معنی دار نبو د (p> 0.05). تفاوت آماری معنی داری بين دو گروه در ميزان موفقيت عمل جراحی (موفقيت کامل، نسبی و شکست) مورفولوژی بلب و عوارض جراحی در پيگيری 6 ماهه بيماران مشاهده نشد (05/0 p>).