بررسی اثر ویتامین C با دوز بالا در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبتهای بحرانی

Abstract

کاهش طوفان های سیتوکین و آسیب ایمونوژنتیک ممکن است گزینه اصلی درمان برای بیماران جدی با COVID-19 باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ویتامین ث وریدی با دوز بالا در بیماران کووید بستری در بخش مراقبتهای ویژه می باشد و ارزیابی اثر آن در پیامد و طول مدت بستری بیماران می باشد.

روش کار: این مطالعه یک مطالعه مداخله ای می باشد که در آن بیماران بستری شده در بخش مراقبتهای بحرانی به دلیل درگیری کووید-19، در طول روزهای 15 آذر ماه تا 15 اسفند 1400، به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند که با استفاده از نرم افزار EXCELL در دو گروه به صورت رندوم قرار گرفتند. ورود به مطالعه باید طی 12 ساعت پس از پذیرش بیماران در ICU انجام می شد. سپس بیماران به صورت رندوم تقسیم شده به گروه مداخله و کنترل، درمان بر اساس پرتکل درمانی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی شروع شده و در گروه مداخله علیرغم درمان با پروتکل استاندارد، ویتامین ث نیز تجویز گردید.

نتایج: میانگین سنی بیماران در گروه مداخله 14/16 ± 57/55 سال بود. میانگین سنی بیماران در گروه کنترل 51/15 ± 78/62 سال بود، که در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان می دهد (pv=0.001). در گروه مداخله، 49 بیمار (49 %) مرد و 51 بیمار (51%) زن بود. در گروه کنترل، 62 بیمار (62 %) مرد و 38 بیمار (38%) زن بود که در بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد ( pv=0.087). در بررسی پیامد بیماران در دو گروه، نزدیک به دو سوم بیماران فوت نموده اند (نمودار 3-4) (pv=0.449) میزان مدت بستری بیمارستانی بیماران در گروه مداخله برابر با 94/5 ± 51/7 روز بود که در گروه کنترل برابر با 10/5 ± 43/6 روز بود که تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نمی دهد.