مقایسه اثربخشی سرترالین با پرگابالین در بیماران مبتلا به خارش اورمی

Abstract

خارش یکی از علائم بیماری های پوستی و یک علامت شایع در برخی بیماری های سیستمیک مانند بدخیمی های میلوپرلیفراتیو، بیماری های کبدی و صفراوی، سایکولوژیک و نورولوژیک است. خارش در بسیاری از بیماران اورمیک مزمن هم دیده می شود و شیوع آن بالا و در حدود ۲۸ درصد است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی سرترالین با پرگابالین در بیماران مبتلا به خارش اورمی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که دچار خارش اورمیک هستند و به درمان با امولیانت و انتی هیستامین به مدت ۲ ماه پاسخ نداده اند انجام شد. بیماران در دو گروه درمان با پره گابالین و سرترالین تقسیم بندی گردیدند. به طور روتین بیماران به مدت ۱۲ هفته تحت پیگیری قرار می گیرند که نتایج در پرونده بیماران ثبت می گردد. اسکور Pruritis VAS و Pruritis grading system برای تمام بیماران در شروع مطالعه و سپس در ویزیت های هر دو هفته ثبت شده و تغییرات آن در هر گروه بررسی و بین دو گروه مقایسه شد. همچنین عوارض احتمالی درمان در هر دو گروه بررسی و ثبت شد. یافته ها: میانگین سن ۹۴/۱۴ ± ۰۵/۴۷ سال (۷۰-۲۰ سال) و ۵۰ درصد آن ها مذکر بودند. تفاوت آماری معنی داری از نظر متغیرهای دموگرافیکی بین دو گروه مطالعه وجود نداشته و بیماران همسان بودند. در ابتدای مطالعه در هر دو گروه بیشتر بیماران سطح سرمی کراتینین بالای mg/dL ۵ داشتند. از نظر عوارض درمانی نیز به طور کلی در ۳۰ درصد بیماران عارضه مشاهده شده بود که بیشترین میزان آن مربوط به سرگیجه و مربوط به بیماران دریافت کننده پرگابالین می باشد. در ابتدای مطالعه بیماران گروه دریافت کننده پرگابالین میانگین اسکور Pruritus VAS ۵۷/۲ ± ۷۶/۵ و گروه دریافت کننده سرترالین میانگین اسکور ۵۱/۲ ± ۶۰/۵ داشته اند. در پایان هفته ۱۲ ام به طور معنی داری مشاهده شد که میانگین اسکور در بیماران دریافت کننده پرگابالین به ۶۹/۱ ± ۶۰/۱ کاهش پیدا کرده (۰۰۱/۰p=) ولی در گروه دریافت کننده سرترالین کاهش معنی داری مشاهده نشده (۲۷۸/۰p=) و برابر ۷۰/۱ ± ۶۶/۴ بوده است. در ضمن ارزیابی اسکور Pruritus grading system در گروه دریافت کننده پرگابالین نشان داد که به طور معنی داری استفاده از دارو منجر به کاهش شدت خارش اورمیک شده است (۰۰۱/۰p=).