بررسی میزان دانش،نگرش و عملکرد ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی در نظام مراقبت اولیه سلامت نسبت به کودک آزاری در سطح شهر تبریز
Abstract
یکی از مشکل عمده سلامت عمومی در سیستم مراقبت های بهداشتی در سطح جهانی بدرفتاری با کودک است. طبق آمار منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت، تقریباً یک کودک از هر ۴ کودک در طول زندگی خود قربانی بدرفتاری فیزیکی می شود. با توجه به اینکه دانش و نگرش در پیشگیری اولیه پیش‌بینی و کنترل رفتار از اهمیت بالایی برخوردار است و از سوی دیگر، پیشگیری اولیه کم‌هزینه‌ترین سطح پیشگیری در مراقبت‌های بهداشتی است لازم است که دانش، نگرش و عملکرد کارکنان بهداشت جامعه در زمینه کودک آزاری ارزیابی شود.
روش کار و مواد: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ۴۴۵ نفر از کارکنان بهداشت در طی سه ماه و ازبین ۳۰ مورد از مراکز سلامت شهر تبریز انتخاب شده و با آنها مصاحبه ای برمبنای پرسشنامه با روایی و پایایی بالا در زمینه دانش، نگرش و عملکرد در حوزه کودک آزاری انجام شد. نتایج به صورت فراوانی (درصد) و نیز میانگین ± انحراف معیار گزارش شدند.
یافته ها: پزشکان خانواده و روان شناسان از میانگین دانش و نگرش بالاتری برخوردار بودند (۰۲/۰=P). اما تفاوت معناداری بین ارائه دهندگان خدمات مرتبط با کودک آزاری و سایر ارائه دهندگان خدمت از نظر میزان دانش و نگرش وجود نداشت .